Toen ik begon met lessen Inburgering, bestond mijn klas voor 90% uit Turken en Marokkanen. Meestal aangetrouwde familieleden. Mijn klas bestaat tegenwoordig voor 90% uit Syriërs en Irakezen. Vluchtelingen. Ook zitten er nog een paar mensen uit Eritrea en Afghanistan bij.

S’ middags na de pauze zit ik om beurten te oefenen en te lezen met een paar personen. Donderdagmiddag zat ik bij een paar Syrische cursisten. Mijn oog viel op het mobieltje van een Syriër. ‘Zo, een I- Phone 6!’ zei ik bewonderend. Trots showde hij zijn pronkwaar. ‘Duur zeker?’ vroeg ik hem. ’55 Euro per maand’ zei hij.

‘Waarom doe je er geen beschermhoesje omheen?’ wilde ik weten. Iets wat ik zeker zou doen bij zo’n dure telefoon en iets wat ik bij mijn I- Phone 4 ook heb, waarvoor ik 35 Euro per maand betaal, wat ik een heel bedrag vind. ‘Zo vind ik hem mooier’ zei hij terwijl hij er vertederd overheen streek met zijn vingers.

S’ avonds zit ik aan tafel bij de Poolse paprika-plukkers in het huis van Derek in Aalsmeer. Na een lange werkdag (7 uur tot half 5) krijgen ze van mij van half zes tot half acht Nederlandse les. Aan de muur een kruis met Jezus. Een vertrouwelijk beeld dat me deed denken aan de muren van mijn opa’s in Gilze en het Trappistenklooster van Zundert, aan de muren van de slaapzaal en de klaslokalen in Don Bosco, het katholieke internaat waar ik les kreeg van paters en aan de muren van de Christelijke Mavo.

Derek is geconcentreerd en serieus, in deze twee uren moet hij wat leren. We gaan zinnen maken in het Nederlands, met de 5 W’s:

Wie,  Werkwoord, Wanneer, Wat, Waar:

Ik krijg elke Donderdag Nederlandse les bij mij thuis.

Goeie oefening, ik laat hem en zijn broer en haar zus om de beurt een zin bedenken en opschrijven.

Op tafel het mobieltje van Derek; een eenvoudige Samson, het model van voor de Smartphone.