Sultans of Swing van Dire Straits, uit 1978 dat ik minstens al duizenden keren gehoord heb. Ik had hem al lang afgeschreven, die Mark Knopfler, en dacht dat ik het wel gehoord had met hem. Eindeloos het kunstje blijven herhalen tot het niet meer leuk is. Denk aan Sting, Chris Rea, Elton John etc.etc. Maar Mark Knopfler verrast nu toch weer met een dubbel cd die alles behalve een herhalings- en invuloefening is. Fijn plaatje.

Doe Maar stopte in 1984. Ze maakten in 2005 toch nog een cd, getiteld ‘de laatste’. Dat was het dan, denk je. Maar nee, elk jaar treden ze weer een paar keer op in Ahoy en nu verschijnen nog eens alle cd’s van Doe Maar in een doos, de Doe Maar Doos. Leuk, dan kun je in de winkel zeggen; ‘doe mij de doos maar’.
Ook komen ze nu met rapversies met rappers. Rappers, weten die zelf niets beters te verzinnen? Doe Maar, moeten ze zo nodig nog even cashen? Valt me tegen, ik was vroeger ook fan van Doe Maar. Vooral het liedje ‘is dit alles?’ vond ik geweldig. Het ging over de generatiekloof waarbij Pa zijn vrouw afvraagt of dit nu alles is als hij een baan, een huis, een auto en elkaar heeft. ‘Is dit alles wat er is? ‘.
Dertig jaar later denk ik zo over Doe Maar. De rappers hebben nog nauwelijks platen verkocht, dat wordt allemaal gedownload tegenwoordig. Ook kunnen ze geen instrumenten bespelen of zingen. Ze brabbelen maar wat. Dus moeten de papa’s van Doe Maar zorgen dat hun plaatjes verkocht worden. Valt me tegen van Doe Maar, dat ze eindeloos hun repertoire blijven uitmelken en zich uitlenen voor deze bagger. Eerst een musical, dan de jaarlijkse concerten in Ahoy, dan Doe Maar in Rosso en nu dit.
Doe maar niet, denk je dan.
Hopelijk is dit alles, want het is al veel te veel.

Tsjonge jonge
Allemachtig
Soo hee
Goeiedag
Hallo
Wauw
Sodemieters
Asjemenou
Jeemig de peemig
Jeetje Pietje
Nou nou
Zo zo
Hallelujah
Potverdriedubbeltjes

vanmorgen in de tram; scholieren, scholieren, scholieren. Metro idem dito, vol met scholieren met I-Pods en Blackberry’s. Logisch, als je een gratis ov-kaart krijgt. Maar is het wel zo logisch? Wij fietsten vroeger 15 km heen en 15 km terug, heel gezond. Veel minder pubers met overgewicht. Nu zitten ze met chagreinige smoelen op de duurste mobieltjes te staren, vaak nog met een idioot grote koptelefoon op. Al of niet met hoofddoek en/of bontkraag. Idioot gezicht, ziet er belachelijk uit, zo’n meisje met de duurste en modernste kleren en apparatuur, haren omhoog en daar dan een primitieve beige hoofddoek strak eromheen gedrapeerd, waardoor het lijkt alsof ze met een enorme hoed onder haar doek loopt.

Er zat gelukkig ook nog een mevrouw met grijze haren, dus ongeveer van mijn leeftijd, in de tram. Ze zat een boek te lezen, een dik boek. Mooi gezicht, een mens dat een boek leest. Zie je weinig meer tegenwoordig.

Heb je even? Even wachten. Kijk eens even. Wacht even. Eens even kijken. Kijk eens even. Het woordje even wordt nog vrij vaak gebruikt. Het klinkt wat lichter en maakt de opdracht wat makkelijker, het duurt immers maar ‘even’.
Ken je de les nog niet? Even leren. Snap je iets niet? Even vragen. Even duurt niet zo lang en is niet zo moeilijk.
Bewondering gaat ook gepaard met even. Hij doet het toch maar even. De varianten effe en effetjes zijn ook vaak van de partij. Hij heeft het ‘toch maar effetjes’ in zijn eentje geflikt. ‘Effe’, ook gebruikt als bewonderende krachtuitdrukking voor een grote klus of prestatie;
– Nederland is exportland no. 1 voor groente, fruit en bloemen. Effe. Het is dus iets waar degene die het presteert best trots op mag zijn.
– Bob Dylan komt op de 50e verjaardag van zijn carriere met een nieuwe cd, die ook nog een van zijn beste is volgens de kenners. Effe. Oftewel; lijkt makkelijk maar doe het maar eens na!

Een boosaardige variant; ‘doe effe normaal, man!’ zoals Wilders Rutte tijdens een kamerdebat toebeet.

Hee, even. Als iedereen gewoon even normaal en rustig luistert dan kan hij even vertellen waarom het hem niet om het even is. Het eerste even is de even van het ‘mag ik even wat vragen?’ en verlangt aandacht en stilte. De tweede even is de even van ‘het is me om het even’ oftewel het maakt me niets uit. Als het je dus niet ‘om het even’ is maakt je het wel degelijk uit en wordt er uiteraard ook een argumentatie voor je gelijk verlangd.

Paulien Cornelisse begon er al mee in haar boekje ‘en dan nog iets’, coole woorden die je niet meer hoort;
1) Ahumba! Iemand zegt iets waar je het niet mee eens bent. Dat kon je in de jaren tachtig laten weten door hard Ahumba! te roepen, een soort verlenging van ‘ahum’
2) Kapoerewitos. ‘Mijn fiets is stuk’was vroeger ‘mijn fiets is kapoerewiteos’. Was meteen een stuk minder erg.

ik zou daar nog wat aan toe willen voegen, nl.
3) Jeetje Pietje, oftewel ‘wat een gedoe allemaal’
4) Sodemieters, oftewel ‘nou, nou, dat is me nogal wat’
5) Heb je een Klap van de molen?, oftewel je bent niet normaal’
6) Heb je ze wel allemaal op een rijtje? idem
7) Een toffe peer, een leuk mens (jaren 70)
8) Een toffe gast, een leuk mens (jaren 70)
9) Een maffe vogel, een leuk mens (jaren 60-70)

wordt vervolgt……….

Op schiphol stopte de trein. Er stapten een groep jongeren tussen de 12 en 16 jaar luidruchtig binnen, een gekakel van jewelste. Vijf minuten later doodse stilte; iedereen zit gefixeerd op zijn mobiel te staren. In metro, bus en tram alsmede op de haltes hiervan hetzelfde beeld; starende ogen op mobiele telefoons.

Ik stond net in de lift. Iemand moest ook naar boven. Geen goedemiddag of tot ziens, maar daartussen ook niets. Staren op mobiele schermpjes heeft de mensen niet contactrijker gemaakt, integendeel. Het lijkt erop dat de belangstelling voor het virtuele de belangstelling voor het reele heeft overtroffen. In gewone mensentaal; men kijkt elkaar minder aan en spreekt nauwelijks nog met elkaar.

Daarvan is vaak sprake in tijden van recessie: een bedrijf of organisatie door schrumpfen (inkrimpen) economisch gezond maken; afslanken of saneren komt het dichtst in de buurt. Die Gesundung der Wirtschaft, de sanering van de economie. Mooie taal is dat Duits toch…

Is afgeleid van reden, praten, maar Gerede heeft een negatieve betekenis: geklets, gezwam, geklets en ook roddel. Dummes Gerede, kletspraatjes; böses Gerede, achterklap; Der Politiker kam ins Gerede, de politicus kwam in opspraak. Naast Gerede bestaat ook Geschwätz, wat negatiever is.

Wat een poppekast die Prinsjesdag! Elk jaar eerst die gouden koets en dan al die hoedjes. Wanstaltige hoofddeksels, stelletje ijdeltuiten. Ik kon Samson goed begrijpen, ik zou ook na vijf minuten in slaap vallen bij die voorleespartij van de koningin. Allemaal algemene en voorzichtige formuleringen, geen duidelijke en concrete maatregelen. Kon ook niet, want er is nog geen regering. Maar toch, Bea’s hoed met veertjes was mooi en Maxima mocht er weer wezen. Maar de rest van de poppekast was totaal overbodig en kan wat mij betreft gewoon geschrapt worden. Publiceer het op internet en ga daarna weer aan het werk. Er is genoeg te doen.