Een paar dagen vorst in Nederland; het land is in rep en roer; schaatsen en snow- boots vliegen de winkel uit, rayon- hoofden van de elfsteden tochten worden geïnterviewd. De eerste schaatswedstrijden op natuurijs vinden plaats. Zou het dit jaar dan toch? Niet dus, een dagje sneeuw heeft dit jaar een illusie gemaakt van de tocht der tochten, die inmiddels legendarische proporties heeft aangenomen en misschien ooit nog eens plaatsvindt maar dit jaar niet meer. Zullen we afspreken om volgend jaar gewoon even af te wachten tot het een paar weken gevroren heeft en pas daarna met alle flauwekul eromheen te gaan beginnen? Tien centimeter is namelijk gewoon tien centimeter. Daar helpt al dat opgewonden en overdreven gedoe echt niet aan. Sterker nog, de teleurstelling achteraf is alleen maar groter. Het volgende ijs waar we naar uitkijken is het ijs van de ijssalon of de ijscoman op het strand. Die komt in elk geval, zon of geen zon. En volgende winter graag pas over de Elfstedentocht beginnen na drie weken vorst

1 dagje sneeuw in Amsterdam; het hele openbaar vervoer is door de war. Rijdt niet of langzaam. Een tramchauffeur zag ik gisterenavond in zijn overhemd uit zijn tram stappen en met een stalen stang in de tramrails staan wroeten. Die is morgen ook ziek, denk je dan.

Centraal Station; duizenden mensen aan hun lot overgelaten. Zoek het maar uit, treinen rijden er niet.

Vreemd; terwijl het toch hard sneeuwde, geen sneeuwschuiver te zien. Ook geen personeel van de stadsreinigingsdienst die bijvoorbeeld de bushokjes en zebrapaden sneeuwvrij maakte. Wel bosjes mannen met gele jasjes aan en petten op die met elkaar stonden te overleggen en hier en daar wat aanwijzingen stonden te geven aan gestrande reizigers, maar niemand met een sneeuwschuiver.

In München, waar ik 7 jaar gewoond heb en dus een zestal winters heb meegemaakt die drie keer zo koud waren als hier met drie keer zoveel sneeuw, heb ik nog nooit gezien dat er 1 bus, tram of trein uitviel als gevolg van de sneeuwval. Wel reden er s’nachts sneeuwschuivers door de stad en liep er s’ochtends om 4 uur al personeel met sneeuwschuivers rond. Ordnung muß sein. Daar is niets mis mee.

Hier sta je op de tram te wachten, blijkt die te zijn uitgevallen. Staat er wel een mannetje met een pet op om mee te delen dat er een pendelbus rijdt naar IJburg. Waar? Daar aan de overkant. Ploeg je jezelf er door de vieze moddersneeuw naar toe, blijken daar nog honderden mensen staan te wachten. Dringen, duwen en schelden om de bus in te komen waar je als sardientjes in een blikje tegen elkaar geperst moet staan.

Hals over kop worden er halve maatregelen genomen, waardoor je toch nog te laat op je werk komt. Waarom hadden de straatvegers die je het hele jaar ziet met hun veegkarren, geen schuivers voor hun autootjes? Zag ik in Duitsland ook altijd. Zomers een bezem en s’winters een sneeuwschuiver en strooizout.

Te weinig personeel misschien? Er zijn minstens vijftigduizend mensen met een uitkering in de stad. Als die nou eens voor de afwisseling vroeg uit de veren gaan en een paar uurtjes sneeuwschuiven? Heel gezond en verkwikkend. Dan helpen ze hun werkende medemens ook eens een keer. Of mag je dat niet zeggen?

Eindelijk weer aan de slag. T’is niet goed, zo’n lange vakantie, daar wordt je lui van. Laat naar bed, lang uitslapen. Lanterfanten, wat aan rommelen. Leuk voor een paar dagen, maar wat ben ik blij dat het weer gebeurd is, dat hele kerst- en nieuwjaars gedoe. Wel even omschakelen, zo’n dag als gisteren. 3 klassen met elk 3 uur. Van s’morgens 9 tot s’avonds 10 lesgegeven. Dat is weer het andere uiterste. Maar je mag blij zijn dat je werk hebt tegenwoordig.

Hoogste tijd, niet in het voorjaar maar nu. Bij het jaarbegin hoort een nieuw en fris huis. Ramen tegenover elkaar openzetten. Stofzuigen, vloer dweilen, opruimen. Alle overbodige rommel, door de weken door verzameld, in de vuilnisbak. De ramen schoon, de koelkast ontdooien, de zomerkleding naar de kelder. Platen, c.d.’s, dvd’s en boeken die ik niet meer luister, kijk of lees naar de tweedehands platen- en boekenwinkel. Een keertje naar het zwembad, een keer naar de sauna. Een lange strand- en/of boswandeling. Een dagje lekker thuisblijven. Een goed boek, een goede film

De rode vuurwerk- papierresten liggen nog massaal op straat hier. In tegenstelling tot Scheveningen waar de vuurwerkresten al met bezemwagens op nieuwjaarsdag werden opgeveegd. T’ is wat minder belangrijk, Amsterdam Osdorp. Weinig naknallen dit jaar, zal wel met de regen te maken hebben. Gisteravond werden we ineens opgeschrikt door een hele doffe, zware knal. Alsof er nog even een punt achter al het geknal van Nieuwjaar gezet moest worden. Nu is het dan toch echt afgelopen, ja.

De oliebollen (25 met zijn vieren), het vuurwerk (een pakket met pijlen) en de champagne (3 flessen La Combe). Wat een mooie avond toch weer dit jaar. Regen, dus geen lange nasleep en makkelijk opruimen. Lekker binnen blijven en naar buiten kijken. De vuurwerkshow die ik sinds vorig jaar jaarlijks gepresenteerd krijg wil ik niet missen. Het panorama van 9 hoog doet jaarlijks meer vrienden naar mijn ‘aquarium’ komen. ‘Room with a view’.