Twee keer in de week in de teil, zondagse broek en schoenen
Yamaha’s, rammelbakken tot en met maar je kon ze kneiterhard laten gaan.

Gemeente Politie in Volkswagen Kevers. Telefooncellen. De strippenkaart.

Grote zilverkleurige stereo installaties met bewegende wijzertjes, schaalverdeling en lampjes bijvoorbeeld

Cassettebandje. Mooi man bij de radio zitten en muziek opnemen, en schelden als die presentator er doorheen zat te praten
En met een potlood de verkreukelde tape terug draaien…
Je leende LP’s bij de bibliotheek en die nam je thuis op een cassettebandje
Step

Punica

The Thunderbirds; bij Bazooka kauwgum kon je sparen voor de Thunderbird 1, 2 , 3 en de roze rolss royce van Lady Penelope
Swiebertje, Floris, Farce Majeure, Ren je Rot
De dikke en de dunne, Comedy Capers

De ridders; Floris,
Cowboys: Ivanhoe, Rawhide, The High Chaparral, Bonanza
Tijdschriften;
De Pep, later de Eppo
Donald Duck
De Kijk
Dat cassettebandje kan beter, de Basf
Zaterdag ochtend naar school
Schrijven met kroontjes pen
Leren schooltas
Zwemles in Maart om 07:00 uur (niet verwarmd) was trouwens alleen voor jongens, blauw van de kou naar huis en daar was Ma met hete thee.
Exota rood
Puch hoogstuur met 3 voetversnellingen
Als je haast had tijdens het draaien van een telefoonnummer de kiesschijf met geweld terugdraaien.
Met verjaardagen de hele woonkamer blauw van de rook. Lekker man. Ook de rookcoupés in de trein, alleen daar stonk het te erg om te zitten.

Buitenspelen.
Op de fiets, in je regenpak.
Zwarte voetbalschoenen.
Geen moskees.

Hondepoep. (Kijk waar je loopt)
Zilvervlootsparen.
Ziekenfonds.
Stoepranden. (Het spel)

CDA kwam nog op voor de boeren en moedigde ze aan om aan schaalvergroting te doen en megastallen te bouwen zodat we nog meer biggen, kalveren en kippen naar het buitenland konden exporteren, want stikstof (ammoniak) bestond nog niet en D’66 hield zich onder kroegtijger Hans van Mierlo bezig met politieke vernieuwing i.p.v. het pesten van de burgers.

Rokende leraren in de klas, dat kon toen ook nog
Maar je noemde ze wel meneer of juf of jufrouw of meester. Geen jan Piet of Klaas of Ria. En je zei netjes u tegen ze. Als je je huiswerk niet goed deed of zat te klieren in de klas kreeg je gewoon een draai om je oren. Als je daar dan thuis over klaagde kreeg je er van je vader of moeder nog één onder het mom van: Dan zal je hem wel verdiend hebben

Rekenliniaal

Bossen haar
Dienstplicht
Step
Rolschaatsen
Wehkamp gids met gezichtsmassage apparatuur
TV antennes
Nul allochtonen
Sigarettenautomaten
Postbode in uniform
Discotheken
Girocheques
Acceptgiro kaarten

Bandrecorder en lelijke eend
TDK SA90 chrome
Yamaha
De Kijk
Dr Bibber
Popfoto
Rijam agenda van de school campus van V en D

Je kunt er om lachen, maar ergens hadden de mensen toen niet veel nodig en maakten dit soort gebeurtenissen nog indruk
En hij mocht opblijven voor de maanlanding. Boxen met Cassius Clay. Ajax – Benfica

Kreidler RMC-S, maar eerlijk is eerlijk de techniek van de FS1 was beter, makkelijker sleutelen ook.

De SRV wagen > leve de man van de SRV van je hiep hiep hiep hoeree!

De voddenman, de melkboer met zijn ijzeren hond, de schillenboer met paard en wagen, de eerste ds19, de scharensliep

TDK
Tongen in de donkere hoekjes in de discotheek
Jaren 70 en 80..beste tijd die de mens kon meemaken…

Stond op de deksel van de pan die in de keuken op een leeg kratje bier stond. Telefonisch had mijn vrouw me er ook al op gewezen.
Ze had op de markt een kilo krab gekocht, verse krabbetjes dus. Dat betekende dat de krabbetjes nog leefden!
Nu meende ik ook enig getik uit de pan te horen. Als een horrorfilm met een levend begraven iets dat eruit wil.
Rillingen die dan over je rug lopen. Ik vond het niet echt prettig in de keuken met die levende krabbetjes in de pan. Ik probeerde het keukenbezoek tot een minimum uit te stellen en deed alleen de noodzakelijke dingen die ik daar moest doen. Gelukkig zijn de krabbetjes vandaag gekookt, zodat in ieder geval niet meer leven.
Dat was een paar jaar geleden wel anders. Toen had mijn vrouw een paar levende kreeften gekocht en gekookt.
Ook iets waar ik niet graag getuige van wil zijn. Op het moment dat ze de pan in gaan ben ik overal te vinden behalve in de keuken.
Maar goed, de zondagochtend na het koken liep ik nietsvermoedend naar de gootsteen om een slokje water te drinken.
Op het moment dat ik me voorover wilde buigen om te drinken, zag ik vlak voor me in de gootsteen een half gekookte kreeft zich oprichtte.
Ik schrok me wezenloos en gilde als iemand in doodsangst.

Ik ging ervan uit dat de kreeften niet meer leefden, maar deze dus nog wel. Wat een schrik!
Nu ben ik sowieso een watje wat krabben en kreeften betreft.
Ik ben altijd stomverbaasd als ik zie hoe mijn vrouw smakelijk een krabbetje in haar mond doet.
Met veel gekraak zit ze ervan te genieten.
Ik kan dat niet, krabsalade vind ik wel lekker en krabvlees ook, maar om zo’n klein krabbetje helemaal op te eten is niets voor mij.
Ik ben een watje die alleen kant en klaar eet, dat wil zeggen zonder schalen, huid of graatjes.
Als die eruit zijn dan kan ik er wel van genieten.
Inktvis, mosselen, oesters, garnalen, krab en kreeft, dat is het lievelingseten van mijn vrouw.
Als ze het voor mij kant en klaar serveert, gekookt of gebakken en wel, kan ik er ook smakelijk van genieten.

Dat dan weer wel.

Ik heb het altijd met ze te doen; dikke mensen die ik in de sportclub zie. ‘Ga door, goed zo! Ga door!’ zou ik wel uit willen schreeuwen.
Soms zie ik ze met rood hoofd zwetend op de loopband, hoewel ze maar een slakkengangetje lopen. Het valt me op dat ze meestal alleen zijn en dat andere sporters soms moeite hebben om hun lachen in te houden als ze de dikkerds aan de gang zien. Tja het ziet er belachelijk uit, maar ik bewonder ze want ze proberen het tenminste.
Ik bak er zelf ook niet veel van hoor! Op de loopband hou ik het maar 3 minuten vol, dan ben ik op. Maar, denk ik dan, beter 3 minuten dan helemaal niks!
Respect voor dikke mensen die gaan sporten! Dat het verdomd zwaar is, dat het afzien is en zeker voor mensen als jij, dat het een enorme stap is naar de sportschool en vooral door te gaan. Respect!
Ik zal je niet uitlachen als je prestaties lachwekkend zijn.
Ik zal je in gedachten moed toespreken, ik zal je het beste wensen.
Ik heb namelijk diep respect voor mensen zoals jij die hun leven willen verbeteren. Die hun lot in eigen handen nemen en hun gedrag en consumptiepatroon vrijwillig aanpakken.
Dat is niet makkelijk, de meeste dikkerds blijven dik. Enkele lukt het om af te vallen. Jij kan het, het begin is er. Pak je moment, ga door!
Je bent echt goed bezig!
Lang leve de dikke mensen die gaan sporten!

Dat is natuurlijk waar, een winnend lot uit de loterij, dan heb je geluk gehad en… je kan gelukkig van je geld genieten. Bij de hoofdprijs is dat een behoorlijk tijdje.
Maar is het ook geluk?

‘Geluk, geluk is een hangmat waarin je, lui ligt in een wezenloze stilte’ zong Frank Boeijen in het liedje ‘Linda’.
Er zit wel wat in, gewoon even chillen in de hangmat kan voor even een geluksgevoel brengen.
Voor even ja, net als zoveel dingen je voor even geluk kunnen geven; iets leuks doen of kopen of eten of krijgen.
Maar de hoogte van je lot bepaald de lengte van je geluk.
Geld maakt niet gelukkig, maar het helpt wel.
Tot nu toe heb ik geen geluk gehad in de staatsloterij, of toch wel? Een paar keer heb ik het aankoopbedrag van het lot, 20 Euro al geheel of gedeeltelijk (10, 15 euro)terug gewonnen.
In het casino heb ik ook een paar keer verloren en een paar keer gewonnen. Kwestie van op tijd stoppen. Met 100 euro in the pocket rijdt je toch een stuk leuker die parkeergarage uit. Om op de terugweg een stuk leuker boodschappen te gaan doen in de Appie.
Heel gelukkig gooi je dan de lekkerste biertjes en delicatessen in je karretje. Fijn gevoel, dat is geluk.

De geluiden die het ruisen van de golven en het waaien van de wind opleveren, geeft ons een rustgevend en kalmerend gevoel. Een dagje aan zee maakt me kalmer, positiever en rustiger. De zeelucht en het uitzicht van de zee zorgen voor innerlijke kalmte.
Alsof dat nog niet genoeg is, stimuleert de zeelucht ook nog eens de aanmaak van serotonine in ons lichaam. Dat is een neurotransmitter die verantwoordelijk is voor een positief effect op ons humeur én die ons stressniveau naar beneden haalt. Gewoon een dagje rondwandelen aan de zee en de frisse zeelucht goed in- en uitademen kan helpen om wat minder stress te hebben en alles wat meer te relativeren.
De zeelucht zou de werking van een gen dat verantwoordelijk is voor die kanker en een te hoge cholesterol afremmen.
Jodium komt als element voor in zeeën en oceanen en is een spoorelement dat zorgt voor een goed werkende schildklier.
Tja je hoeft maar even te googelen om bevestigd te worden in het standpunt dat een wandeling op het strand goed is voor je. Dat is het gewoon.
Toen ik student was ging ik elke zondag naar het strand om een lange wandeling te maken. Nu ik in Haarlem woon is het nog maar 9 km van het strand, dus de gelegenheid om vaker naar het strand te gaan. ’s Winters ook? Juist ’s winters, want de koude frisse zeelucht is een verademing en het gevoel dat je hebt na een uurtje gelopen te hebben, is te omschrijven als prettig. Een goed gevoel in je hoofd en in je lichaam.
In je lichaam door te bewegen en in je hoofd door even lekker uit te waaien.

Je voelt het meteen aan je huid als de zon schijnt op het strand. Op 1 Maart liepen we op het strand in de zon. Ik vroeg me voorafgaand aan de wandeling af of ik nog zonnebrandcrème mee zou nemen. ‘Hallo! Zonnebrandcrème?’. Mijn vrouw moest lachen, dat is wel wat overdreven voor een uurtje in de zon lopen vind je niet? Ik moest haar gelijkgeven.

We zullen het dit jaar wel weer meemaken, net als elk voorjaar als de zon begint te schijnen: na een paar dagen zon zie je massaal mensen met rode hoofden die te lang in de zon hebben gezeten zonder aan zonnebrandcrème te denken. Of een veel te optimistisch ingeschatte lage factor hebben gesmeerd. Begin nou eens met factor 50 in plaats van 15! Bespaart een hoop roodheid en kriebel.
Maar het is net als met de ‘Black Saturday’ begin Augustus; de mensen weten dat er dan elk jaar een file staat van honderden kilometers naar het zuiden, maar ze gaan er elk jaar toch weer in staan. En ook dit jaar zullen honderden hoofden zich weer lekker vrijwillig rood laten verbranden in de voorjaarszon…

Grappig trouwens ook dat veel Aziatische mensen, ik merk het aan mijn vrouw, helemaal niet zo gek zijn van in de zon zitten. Op het strand zit ze liever onder een parasol en draagt ze ook nog een hoed. Van haar hoorde ik dat ze liever een lichte huid wilde hebben. Een donkere huid krijg je snel als je veel buiten werkt in de zon. Dat vinden wij hier juist mooi, een kleurtje krijgen. Ik zie elk jaar weer mensen fanatiek bezig met smeren en zonnen, het is nooit genoeg!

Ook kwam ik er pas laat achter dat je net zo goed onder een parasol bruin kan worden als pal in de zon. Veel zwemmen is ook goed, of wandelen of tennissen op het strand. Dan word je mooier egaal bruin. Met andere woorden, de kleur is mooier verdeeld over de huid van je hele lichaam.
Want dat is wat we willen: bruin worden, want bruin is sexy. Witte benen worden ‘melkflessen’ genoemd en dat is zeker geen compliment.
Hoewel je voorzichtig om moet gaan met de brandende zon, is volledig vermijden ook niet gezond. Zonlicht zorgt voor een beter humeur en levert belangrijke stoffen zoals vitamine D.
Daarbij worden we gewoon vrolijk van de zon.