Nederlands leraar

De geluiden die het ruisen van de golven en het waaien van de wind opleveren, geeft ons een rustgevend en kalmerend gevoel. Een dagje aan zee maakt me kalmer, positiever en rustiger. De zeelucht en het uitzicht van de zee zorgen voor innerlijke kalmte.
Alsof dat nog niet genoeg is, stimuleert de zeelucht ook nog eens de aanmaak van serotonine in ons lichaam. Dat is een neurotransmitter die verantwoordelijk is voor een positief effect op ons humeur én die ons stressniveau naar beneden haalt. Gewoon een dagje rondwandelen aan de zee en de frisse zeelucht goed in- en uitademen kan helpen om wat minder stress te hebben en alles wat meer te relativeren.
De zeelucht zou de werking van een gen dat verantwoordelijk is voor die kanker en een te hoge cholesterol afremmen.
Jodium komt als element voor in zeeën en oceanen en is een spoorelement dat zorgt voor een goed werkende schildklier.
Tja je hoeft maar even te googelen om bevestigd te worden in het standpunt dat een wandeling op het strand goed is voor je. Dat is het gewoon.
Toen ik student was ging ik elke zondag naar het strand om een lange wandeling te maken. Nu ik in Haarlem woon is het nog maar 9 km van het strand, dus de gelegenheid om vaker naar het strand te gaan. ’s Winters ook? Juist ’s winters, want de koude frisse zeelucht is een verademing en het gevoel dat je hebt na een uurtje gelopen te hebben, is te omschrijven als prettig. Een goed gevoel in je hoofd en in je lichaam.
In je lichaam door te bewegen en in je hoofd door even lekker uit te waaien.

Je voelt het meteen aan je huid als de zon schijnt op het strand. Op 1 Maart liepen we op het strand in de zon. Ik vroeg me voorafgaand aan de wandeling af of ik nog zonnebrandcrème mee zou nemen. ‘Hallo! Zonnebrandcrème?’. Mijn vrouw moest lachen, dat is wel wat overdreven voor een uurtje in de zon lopen vind je niet? Ik moest haar gelijkgeven.

We zullen het dit jaar wel weer meemaken, net als elk voorjaar als de zon begint te schijnen: na een paar dagen zon zie je massaal mensen met rode hoofden die te lang in de zon hebben gezeten zonder aan zonnebrandcrème te denken. Of een veel te optimistisch ingeschatte lage factor hebben gesmeerd. Begin nou eens met factor 50 in plaats van 15! Bespaart een hoop roodheid en kriebel.
Maar het is net als met de ‘Black Saturday’ begin Augustus; de mensen weten dat er dan elk jaar een file staat van honderden kilometers naar het zuiden, maar ze gaan er elk jaar toch weer in staan. En ook dit jaar zullen honderden hoofden zich weer lekker vrijwillig rood laten verbranden in de voorjaarszon…

Grappig trouwens ook dat veel Aziatische mensen, ik merk het aan mijn vrouw, helemaal niet zo gek zijn van in de zon zitten. Op het strand zit ze liever onder een parasol en draagt ze ook nog een hoed. Van haar hoorde ik dat ze liever een lichte huid wilde hebben. Een donkere huid krijg je snel als je veel buiten werkt in de zon. Dat vinden wij hier juist mooi, een kleurtje krijgen. Ik zie elk jaar weer mensen fanatiek bezig met smeren en zonnen, het is nooit genoeg!

Ook kwam ik er pas laat achter dat je net zo goed onder een parasol bruin kan worden als pal in de zon. Veel zwemmen is ook goed, of wandelen of tennissen op het strand. Dan word je mooier egaal bruin. Met andere woorden, de kleur is mooier verdeeld over de huid van je hele lichaam.
Want dat is wat we willen: bruin worden, want bruin is sexy. Witte benen worden ‘melkflessen’ genoemd en dat is zeker geen compliment.
Hoewel je voorzichtig om moet gaan met de brandende zon, is volledig vermijden ook niet gezond. Zonlicht zorgt voor een beter humeur en levert belangrijke stoffen zoals vitamine D.
Daarbij worden we gewoon vrolijk van de zon.