Nederlands leraar

Het licht er mooi bij, Aalsmeer. Ik zie een typisch Hollands landschap; in de wei koeien, paarden en schapen. molens, fietspaden en veel landweggetjes. Die herinneren me aan mijn jeugd, de landweggetjes. Niet deze, maar ze leken er veel op, oneindig als ze waren. Als jongen fietste ik over landweggetjes naar school in Amersfoort, zo’n 15 km verderop. Nu zie ik hier tussen Aalsmeer en de Kwakel ook altijd wel wat kinderen op de fiets.

Nico heet de broer van Dereck, mijn Poolse cursist. Ietwat introvert en zeer eerbiedwaardig schoof hij aan, ik had pas later door dat het zijn broer was. Een andere nieuwe jongen, Merzin, woont in Den Haag en was nog pas twee maanden hier voor een uitzendburo. Hiervoor had hij in Duitsland, in Mannheim gewerkt.

Aan het eind van de les kwam er bezoek van de vrouw van Derek, die hier met drie kinderen woont en al een aardig woordje Nederlands spreekt. Na de les bleef ik nog even praten in de zon op deze warme zomerdag. Ik bewonderde de fiets van Nico, een “Locomotief’ oma fiets. Derek reed op een Giant sportfiets en zijn vrouw op een Gazelle sportfiets. Ik vertelde dat ik al fietste in mijn jeugd en nu nog elke dag. In Amsterdam doe ik alles op de fiets, ik blijf er fit bij.

Met Polen heb ik het altijd goed kunnen vinden. Zo komt alles weer vroeg of later terug. Dat ik op een dag in de Kwakel aan Polen Nederlands zou leren, dat had ik nooit gedacht. Maar het bevalt me, ik weet dat ik nuttig werk verricht. Deze jongens zijn de voorhoede. Degenen die bereid zijn tijd te investeren in het leren van de taal, waarna promotie door studie of diploma’s tevens tot de mogelijkheden behoord. Respect voor deze mannen, die na een dag hard werken in de kas bij temperaturen van 36 graden, nog twee uur lang de Nederlandse taal oefenen.