Nederlands leraar

De Soester Duinkikkers heette de zwemclub waarvan ik ook nog lid ben geweest. Zoals de meeste clubs had ik er al snel weer genoeg van. Ik ben niet zo van het ‘gezellig met z’n allen’. Laat mij m’ n eigen gang maar gaan, om met wijlen Ramses Shaffy te spreken. Ook heb ik nog op paardrijden gezeten, maar nadat ik van een paard afgedonderd was gaf ik er de brui aan. Judo heb ik ook nog gedaan, ik denk dat ik het er misschien drie maanden uitgehouden heb, volgens mij had ik de gele band. Volleybal dan. Op initiatief van de hoofdmeester van de basisschool werden we uitgenodigd tot dit spel, maar na een maand of twee vond ik het welletjes. Dat gezeur over trainen en vechten, het moest wel leuk blijven. Voetbal heb ik vrij lang uitgehouden, het begon al op de driehoeksweg in Soest, waar we met zijn drieen ieder ons eigen steen verdedigde, gewoon met Bata- schoenen en Terlenka broek. Bij de voetbalclub Scherpenzeel ben ik zelfs nog aanvoerder geweest bij de Mini’s. Het kan zijn vanwege mijn lengte, ik stak met kop en schouders boven de rest van de leeftijdsgenoten van mijn elftal uit. Maar wel kan ik me herinneren dat ik een prachtig doelpunt scoorde toen ik midvoor stond. Een counter, ik kon gewoon doorlopen. Appeltje eitje. Een goed moment om ermee te stoppen.