Box consciousness
28-07-2012
We leven in het tijdperk van de ‘Box- consiousness’, aldus mijn gesprekspartner, Prof. Dr. Karel van Stekelenburg, verbonden aan het sociaal-psychologisch onderzoeksbureau van de Vrije Universiteit van Amsterdam. Hij wijst daarbij op onze levensstijl die zich in dozen, hokken, schermen en andere beschermende en bewegende doosachtige omgevingen afspeelt. We wonen in betonnen dozen, we rijden in metalen dozen naar andere betonnen dozen waar we op elektrische schermen gaan zitten staren. We rijden weer naar huis in onze bewegende dozen en gaan thuis weer op schermen zitten staren tot we bijna in slaap vallen.
We kijken meer naar schermen dan naar elkaar. We schermen ons daarmee van elkaar af.
Zelfs in het openbaar vervoer. Laatst zat ik in de trein die stopte op Schiphol. Een groep jongeren kwam binnen en praatte druk met elkaar. Vijf minuten later was het doodstil, iedereen zat op z’n Blackberry of I-phone te staren. In bussen heb ik hetzelfde meegemaakt. Op de middelbare school hoor je er vanaf 12 jaar niet meer bij als je niet tenminste een Blackberry hebt. Op de fiets, scooter of lopend op straat gaan we door met bellen, met alle verkeersgevaren van dien. Totaal overbodig gebabbel, als we maar met dat doosje bezig zijn weten we ons wel een houding aan te geven. Met het internet op onze mobielen is helemaal het einde zoek. We kijken meer op onze mobielen, onze schermen, dan om ons heen en zijn daarmee alleen maar eenzamer geworden.
De box die ons moest ‘bevrijden’ is onze gevangenis geworden, aldus de professor.
