Nederlands leraar

Onwillekeurig moest ik vroeger denken aan bussen bejaarde Duitse toeristen die vanuit het verre Oosten een dag lang in de bus zaten om hier tussen de tulpen te komen schuifelen. Iets oubolligs had het, iets voor oude mensen. Jarenlang hield dit vooroordeel me ervan af om een bezoek af te leggen. Maar nu kwam daar verandering in, dankzij mijn vrouw.

Ze vraagt het al jaren; ‘wanneer gaan we eens naar de bloementuin?’. Ze bedoelt de Keukenhof, waarvan mooie foto’s van vriendinnen van haar staan op Facebook. Inderdaad waren de foto’s mooi, de locatie is zeer geschikt voor foto’s, onmiskenbaar. Ik wilde dan ook best wel naar de Keukenhof, alleen kwam er telkens wat tussen en voor dat je het weet zijn de 8 weken dat de Keukenhof geopend is voorbij. Dit jaar moest dat maar eens anders, besloot ik. Ik prikte een dag dat het droog zou zijn en kocht kaarten op internet.

Deze week was er een vriendin uit Thailand gekomen, die voor de eerste keer in Nederland was. Die mocht ook mee, naast een vriend van me. De avond tevoren haalden we beiden op en deden ons tegoed aan de geweldige mosselen en garnalen met garnituur die mijn vrouw weer in luttele tijd serveerde. Voor de gelegenheid had mijn vriend nog een paar goede flessen wijn meegenomen, dus de avond kon niet meer kapot. We zouden het niet al te laat maken, om twaalf uur gingen de dames slapen terwijl wij de tweede fles ‘le grand noir’ Chardonnay van ‘the sheep’ burgemeester maakten. Om 13 uur was het dan zover en besloot ik maar eens een paar uurtjes slaap te pakken, per slot van rekening hadden we afgesproken om half acht te vertrekken.

Dat lukte heel aardig, ik was als eerste wakker om half zeven en na een ontbijt met eieren en spek zaten we om half acht inderdaad in de auto. Tomtom aangesloten en inderdaad; 29 minuten rijden.

Om acht uur kwamen we aan in een nog rustig park. Prettige bijkomstigheid was dat ik E-tickets had, zodat we niet eens in de vijftig meter lange rij hoefden te gaan staan, die voor de kassa stond. Tegen twaalven gingen we weer, het werd te druk. Drommen mensen stroomden onafgebroken het park in; tijd om op te stappen. Een perfect bezoek, lang en rustig genoeg.

Al snel nadat we het park binnen wandelden waren de indrukken verpletterend; wat een kleurenpracht! Je viel van de ene verbazing in de andere. Als je ergens mooie foto’s kan maken, dan wel op de Keukenhof…