Nederlands leraar

De Kwakel

27-03-2014

Blog

Veel bedrijvigheid rond Schiphol, het is een beetje zoeken naar de juiste afslag. Was het nou N201 of N232? Allebei, zo blijkt al snel. Bij de benzinepomp zocht ik tevergeefs naar een autokaart, die worden door alle GSM ’s niet meer verkocht. Wel klein googlemaps kijken op zo’n I-Phone 4, zeker als je achter het stuur zit. Even stoppen op de parkeerplaats dan maar. Beelden van lang geleden schoten door mijn hoofd, denken aan de vele zoektochten die ik bij mijn vader in de auto mocht meemaken. De kaartenbak werd dan tevoorschijn gehaald uit de achterbak, heel Duitsland, Nederland, België en Frankrijk zaten erin. De benodigde kaart werd eruitgehaald en, bij droog weer, op de voorkap van de auto uitgespreid. Daarna volgde een langdurig staren op het wegenplan en het zoeken naar de bekende nummers en afslagen, uiteindelijk een wijzen met de vingers en dichterbij komen met het hoofd naar het wegenplan. Het viel niet altijd mee en je moest er wel goed naar zoeken, maar het was leerzaam en we kwamen altijd op de plek van bestemming.

Wat een kassen, verlicht ondanks dat het zonnetje toch scheen. Mooie weggetjes over dijkjes.
‘Four Seasons’ zie ik met grote letters op een bedrijfspand staan.

‘Power Grow’ is de naam van het door mij gezochte bedrijf, alwaar ik een afspraak heb met 4 Polen. Een jaar geleden had ik eens wat reclame voor mezelf gemaakt door brieven met mijn kwaliteiten rond te sturen. Ik was het al bijna vergeten, maar een paar weken geleden werd ik gebeld door Marco van ‘Power Grow’ met de vraag of ik zijn Poolse medewerkers Nederlands kon leren.

Tussen Aalsmeer en Uithoorn ligt De Kwakel, een klein dorpje tussen de kassen. De paprikakwekerij ligt op de Dwarsweg, helemaal aan het einde. Een immense hal en een paar auto’s met Pools kenteken. Toen ik uitstapte liep ik meteen op een Poolse man toe, Derik. Ja, hij wilde Nederlands leren. We liepen de kantine in, waar naast een aantal flessen, koeken, fruit en chocola nog twee vrouwen en een jongen zaten. Even voorgesteld en meteen het daarmee verbonden idioom uitgebreid de revue laten passeren en daarna gezellig doorgegaan met hebben en zijn. Dan het voorstellen nog eens met veel aandacht voor de uitspraak. Dan ik en jij en hij en jullie en zij en wij, verbonden met werk, doe, ga, moet en wil. Zinnen maken, Wie, Wat, Waar/hoe/wat. Daarna Tellen en Rekenen tot 100 en tenslotte tegenstellingen. CD speler met Audio en Audio naast de papieren achtergelaten voor de volgende week. Elke dag een keer lezen, het liefst hardop!
Na afloop, om half acht, praatten we nog wat na.
Derk is getrouwd, heeft vier kleine kinderen en woonde in Kudelstaart. Zijn kinderen spreken natuurlijk al veel beter Nederlands dan hij. Hij woont inmiddels al acht jaar in Kudelstaart. De jongen was misschien net twintig en de twee meisjes iets ouder. De jongen was nogal traag van begrip vergeleken met de anderen. Ik zei hem ’dat komt omdat je meestal alleen met die paprika’s bezig bent en nu moet je ineens enorm veel nieuwe informatie verwerken!’ waarop iedereen moest lachen. ‘Fouten maken is goed, want daar leer je van’. Nu lachte hij ook. Marco, de baas, was ook aanwezig. We babbelden nog wat na. Hij was zeer te spreken over zijn personeel; nooit ziek en doorgaan als het nodig is. Ik nam afscheid. Tot volgende week.