Nederlands leraar

Aan de Neckar, een goed wijngebied, bezochten we het echtpaar dat we in Kos hadden leren kennen. Kos, een eiland in Griekenland waar het goed toeven was. Dagenlang scheurden we op een scootertje over het eiland. Zon, strand en het nachtleven. Veel Nederlanders in Kos-City. Snackbars met kroketten en frikandellen. Een rondvaart langs eilandjes op de ‘Santa Maria’, eigendom van een Nederlandse die met een Griek was getrouwd. ‘In de winter is hier niets te beleven. Acht maanden werken we hier per jaar, dan vier maanden vakantie’, zei ze. Haar bebaarde volendamse broer was ook van de partij. Zware Van Nelle en BZN op de achtergrond. We reserveerden kaarten voor de volgende dag, een vaart naar drie eilandjes. Op de terugweg leerden we het echtpaar kennen.

Roemenen. Carl had in 1987 een douanier 10 000 DM beloofd als hij hem liet vluchten. Zeven maanden werkte hij elke dag en betaalde de douanier z’n smeergeld.
Carl, inmiddels de 67 gepasseerd, was vroeger handschoenenmaker geweest. Ondanks zijn dertigjarige beroepservaring kon hij hier in Heilbronn alleen werk vinden bij een bewakingsdienst.
Zijn vrouw Dojna was in Roemenie een bekende operettezangeres geweest maar werkte nu als bejaardenverzorgster. S’ avonds zette ze Operette muziek op en galmde mee alsof de ruiten zouden trillen. Een geweldige stem! Nu stond ze in dit troosteloze stadje bejaarden hun billen te wassen.

Een rondleiding door het stadhuis van Heilbronn met drie tentoongestelde maquettes; een van Heilbronn in de middeleeuwen, een van voor en een van na 1945. Op een Februari avond van ’45 werden s’avonds tussen tien over zeven en kwart voor acht door 244 vliegtuigen bommen afgeworpen en 90 procent van de stad werd platgebombardeerd, zoals de meeste Duitse steden. Behalve bijvoorbeeld Heidelberg. Deze historische stad is ontzien, zo vertelde me Carl, omdat er veel diplomaten vanouds hun kinderen lieten studeren. Daar waren veel Amerikanen en Engelsen bij die het in 1945 voor het zeggen hadden.