Nederlands leraar

Vanmiddag even naar het werkmanspaleis voor nieuwe broeken. Nieuwendijk 47 Amsterdam. In de winkel dezelfde vriendelijke Marokkaan en Surinamer die er al jaren staan. De winkel ziet er nog hetzelfde uit als 30 jaar geleden, dat heeft wel iets degelijks.

Levis draag ik al zeker meer dan dertig jaar en de zwarte Levis iets korter. Vroeger een hele uitgave, zo’n spijkerbroek; 70 Gulden was toen veel geld voor mij. Ik verdiende als huisschilder 350 gulden per maand in 1983. Nu kost zo’n broek 85 Euro, de Euro die ik van het begin af aan ben gaan beschouwen als een gulden, terwijl hij dus eigenlijk twee keer zo duur is. Dus de spijkerbroek van toen kost nu 2 x 70 gulden + 2x 15 gulden = 170 gulden. Maar daar denk je niet aan als je die broek koopt. Ben ik niet te oud voor een spijkerbroek. Ja, wel een beetje. Maar de gewone blauwe jeans draag ik nog nauwelijks. Nee, mijn favoriete jeans aller tijden is de zwarte Levis. Nu is daar sinds kort een nieuw model van uit waar ik aanvankelijk nogal sceptisch tegenover stond. Wat was er mis met het oude model? Men wil smallere pijpen en last but not least steekzakken, waar je zo lekker je handen in kunt steken. Ik moet zeggen ik heb er een week in gelopen en hij zit inderdaad als gegoten. Kom je al snel op de riem, die moet er ook goed uitzien, anders heb je een mooie broek met een ouwe, lelijke riem en dat ziet er niet uit.
Tsja Levis. Ik begon met een Lois spijkerpak. Lois was in de 70’s groot, popgroepen als de Golden Earring lieten zich erin fotograferen en stonden in de Rijam schoolagenda. Ik las een verhaal over Rod Stewart, die grote successen vierde in die tijd.

Hij werd ook gevraagd om de Lois aan te doen. Wat dat opleverde? 250 gulden. ‘Hier met die broek’ schijnt hij gezegd te hebben. Grappig als je bedenkt dat hij in het Amstel Hotel sliep en voor een nacht 4 keer zoveel moest betalen.
Lois ging na een aantal jaren uit de roulatie. In de jaren 80 kwamen de bandplooibroeken, maar hielden niet lang stand. Een paar heb ik er gehad, ik voelde me er toch een beetje een watje in. De merken Lee, Wrangler, Big John en Deanim heb ik ook nog uitgeprobeerd. Verschillende winkels ook.

Maar na een tijdje kwam ik toch weer bij het Werkmanspaleis en Levis terug. Waarom? Je weet wat je krijgt en je wordt goed geholpen. En de broek? Die zit altijd meteen lekker.