Nederlands leraar

Onder het mom ‘kleine ergernissen’ hier even geen stukje over scooters die je als fietser van het fietspad jagen of passagiers die in willen stappen je beletten een trein of tram uit te stappen omdat zij menen voorrang te hebben. Het gaat zelfs niet over de buurman die je geen eens goedemorgen zegt als hij bij je in de lift staat om half acht.

Nee, deze ergernis is iets waar door anderen weinig of geen aandacht is besteed. Het gaat over het omroepen van de metrostations in de metro van Amsterdam. Niet alleen loopt het soms een station achter, zodat je krijgt te horen dat je op Station Lelylaan bent, terwijl de sneltrein op dat moment toch echt op de Jan van Galenstraat stopt. Daar kan ik nog wel mee leven, al is het natuurlijk slordig. Het lijkt wel of niemand zich ermee bemoeit of er aandacht aan besteedt.
Het schrijnendste voorbeeld van deze nonchalance is toch wel de volumestand van de geluidsinstallatie. Het valt me op dat dit een hardnekkig terugkerend verschijnsel is de laatste jaren. De volumestand staat dan weer eens zo hoog dat het pijn aan je oren doet. Oorverdovend schalt er dan door de metro; VOLGENDE STATION HEEMSTEDESTRAAT.

Menigmaal heb ik in zo’n situatie overwogen om de conducteur in kennis te stellen van zijn onachtzaamheid, maar aangezien de metro lang is en niet lang stilstaat zie ik er telkens maar vanaf om me rot te rennen naar de bestuurder.

Ik denk dat de bestuurder de stations wel kan dromen en dat hij het geluid in zijn bestuurderscabine heeft uitgezet. Dus als hij begint met werken dat hij gewoon een zwaai aan de volumeknop geeft zonder zelf mee te krijgen wat hij daarmee voor oorpijn bij zijn passagiers veroorzaakt.