Nederlands leraar

Alleen die naam al, Picolientje. De met roomboter gevulde koek van Albert Heijn bij de broodafdeling trok vandaag ineens weer, na jarenlang links te laten liggen, mijn aandacht. Daar had ik nu wel eens zin in, bij een verse cappuccino. Lange tijd dacht ik ‘doe maar niet, is ongezond’.
Jarenlang geen koek meer op, geen chocola ook trouwens. In mijn leven vele soorten koeken gegeten. Ik moet daarbij denken aan de volgende koeken;’
Bastogne – bij het kopje thee ’s middags uit school.
Victoria – idem
Choco Prins – idem
Stroopwafel – bij de koffie
Gevulde koek – bij de koffie
Jodenkoek – bij de koffie
Eierkoek – bij de thee of koffie
‘Koekje erbij?’ vroeg de moeder van onze vriend vroeger als we in de pauze koffie kwamen drinken.
Wij hadden thuis een koektrommel, daar zaten meestal kaakjes in, kleine koekjes.

Pap
Ik ben grootgebracht met Brinta bij het ontbijt. Bij de warme melk deed ik toen nog een beetje suiker. Ik at het elke ochtend, jarenlang en ik vond het heerlijk.
Brinta was de ontbijtpap.

Later heb ik nog wel eens wat Cornflakes en Muesli gegeten, maar nooit zolang als ik Brinta at.
Mijn moeder maakte thuis voor het toetje bij het avondeten heerlijke Griesmeelpap, Karnemelkse pap, Gortse pap en rijstepap. Het hele huis rook naar die pap. ‘Eten we vanavond pap?’ was eigenlijk een overbodige vraag. Elke week aten we wel een keer als toetje pap.

Soms haal ik nog wel eens zo’n beker griesmeelpap of Karnemelkse pap. Vaag komen dan de herinneringen naar boven door die unieke smaak uit mijn jeugd. De pap was toen nog warm en deze komt uit de koelkast.