Nederlands leraar

Het is alweer 40 jaar geleden dat ik de film in de bioscoop zag; 1973. Gisterenavond keek ik nog eens naar de dvd en ik vind het nog steeds een ijzersterke film. Met voor de eerste keer Roger Moore in de rol van James Bond. Een frisse jonge kop had hij nog vergeleken met de film For your eyes only, die ik eergisteren nogmaals met veel plezier heb bekeken. Mooie man met zijn blauwe ogen en naar mijn mening ook de beste, meest stijlvolle James. Sean Connery was daarvoor al goed, maar wat oud en Pierce Brosnan was ook acceptabel, maar bij de laatste James ben ik afgehaakt. Die op Poetin lijkende macho- kop van hem vind ik niet om aan te zien en het aantal explosies en stunts is veel te groot, bovendien snap ik de verhalen niet meer.
Wat een film was dat, Live and let die. Ik had het singeltje destijds gekocht van Paul mc Cartney. ‘Wenn you’ve got a job to do, you got to do it right’, die zin vond ik altijd de beste uit de song.

Hoogtepunt uit de film was de onvergetelijke achtervolging met de speedboten in de wateren bij New Orleans. De pruim spugende redneck Bob, de politieman die eerst een hardrijdende crimineel aanhoudt, waarna er zich een speedboot door zijn politiewagen boort, zorgden destijds voor buikkrampen van het lachen. En als ik het nu zie kom ik weer bijna niet bij. Hoe hij uit de politie-auto stapt die bijna uit elkaar valt. Zijn rol is kort, maar onvergetelijk grappig.

Daarvoor was Bond net uit een krokodillenvijver gevlucht door over de krokodillen heen te lopen en met zijn liefje in een dubbeldekkerbus ervandoor gegaan, waarbij de bovenste helft van de bus door een te lage brug afbreekt.
De slechterikken mochten er wezen in deze film; de schaterende voodoo-neger met de hoge hoed en zwart-wit gezicht, maakte ook wel indruk. De eindshot, achterop de trein gezeten waarin Bond zit, is geniaal.