Nederlands leraar

Ik moet er honderden hebben gehad, ik haalde cd’s bij bibliotheken en nam die op met cassettes, ook muziek van vrienden en radio. Toen ik een auto kreeg, bouwde ik er eerst een cassetterecorder in met grote boxen. Wat draaide ik toen? We hebben het over 1978, dus denk aan new wave; de debuutplaten van Elvis Costello, Dire Straits, Joe Jackson en Talking Heads waren allemaal goed.

Toch luisterden we ook, vooral in de auto, naar Pink Floyd ‘The Wall’, eindeloos geluisterd in de auto. En Supertramp met ‘Breakfast in America’ en Manfred Mann’s Earthband met ‘Solar Fire’.

Als ik denk aan 1978, denk ik vooral aan de plaat Lust for Life van Iggy Pop, heel veel geluisterd in de auto en Lou Reed – Transformer.

Frappant. Beide platen zijn geproduceerd door David Bowie. Zowel Iggy Pop en Lou Reed hebben geen betere plaat meer gemaakt. Bowie was ons idool, al zijn platen waren goed in de 80’s; waarbij ik vooral de soulplaat ‘Young Americans’ geweldig vond. Bowie hebben we 2 keer live gezien in de 80’s, in de Kuip. Geweldige concerten.

Muziekcassettes, op een C90 konden 2 lp’s, drie kwartier aan elke kant. BASF, Philips, maar vooral TDK cassettes. Dus als vrienden een plaat hadden gekocht, of als je zelf een plaat had gekocht ging je die opnemen en in de auto luisteren. In de auto klinkt muziek goed. Compilatie cassettes – ik maakte ook cassette met diverse nummers achter elkaar die ik leuk vond, ik schreef de nummers ook op de cassette omslag, heel klein allemaal. En ik versierde de cassette ook met plaatjes die ik uit de ‘OOR’ uitknipte, het muziektijdschrift waarop ik geabonneerd was.
De beginperiode van de muziekcassettes was dus pak weg 1973 en ik heb ze dertig jaar lang bij elke verhuizing meegesleept, ik ben zo’n 18 keer verhuisd in mijn leven. Later kwam de cd speler in de auto, dus ging ik die meer draaien.

Het moet 2008 geweest zijn, ik woonde weer in Amsterdam. Bij de verhuizing keek ik aan tegen een doos met cassettes, die ik nooit meer draaide. Ik gooide hem gewoon helemaal bij het grofvuil, ineens had ik er genoeg van. De CD had definitief zijn plaats ingenomen. Vooral omdat je ook met cd’s platen op kon nemen. Dat heb ik dus ook gedaan, inclusief het schrijven van de titel en nummers op de cd en al dan niet versierd met plaatjes.

Ik woonde in Duitsland en het was 1994 toen ik overging op de aanschaf van een Cd-speler. En dus een verzameling CD’s begon op te bouwen. Ik moet er in totaal honderden hebben gehad. Vele heb ik verkocht in tweedehands platenwinkels, je kreeg er niet veel voor maar ik vond het toch leuker om weer wat nieuwe muziek in huis te hebben.
De CD periode duurde van pakweg 1994 tot 2014, ik heb er nog een stuk of 80 over.

Toen kwam de vinyl weer in de belangstelling en schafte ik weer een Pick up aan. Sinds 2019 koop ik alleen nog vinyl. Vinyl is het veruit beste geluid, de mooiste verpakking en leuk om te verzamelen. Het is hard gegaan. Mijn overgebleven platen van de seventies vulde ik snel aan. Inmiddels heb ik 210 platen, de meeste uit de 70’s, 80’s en 90’s.