Nederlands leraar

‘Opgeruimd staat netjes’ luidt een Nederlands gezegde en dat vind ik ook. Wat je niet gebruikt kan je beter weggooien en alleen wat je gebruikt moet je bewaren. Anders kom je met steeds meer spullen te zitten. Zo ben ik in deze voorjaarsvakantie maar eens begonnen met een grondige opruimronde van mijn studieboeken, andere boeken, cd’s en platen, kleding, jassen, schoenen en last but not least; de keukenkastjes en laden. Vooral in de laden is het makkelijk om iets snel op te ruimen. Laden raken vaak snel vol met allerlei dingen waarvan je even niet weet wat je er mee moet doen; in de lade dan maar. Af en toe de laden checken en dumpen wat je niet gebruikt is dan ook een noodzakelijk ritueel dat voorkomt dat laden zo vol raken dat ze steeds minder makkelijk dichtgaan. Wat zich in de afgelopen jaren heeft opgehoopt is altijd meer dan verwacht en wat ervan gebruikt wordt veel minder. Bij veel dingen vraag ik me af; gebruik ik dit nog, wil ik hier nog naar luisteren, wil ik dit nog lezen? Als het antwoord lang op zich laat wachten is het duidelijk dat het niet meer zeker is of ik er nog iets mee doe. In dat geval gaat het weg, de deur uit of de vuilnisbak in. Cd’s, je krijgt er nog twee kwartjes of een euro voor bij Concerto en met boeken is het nog treuriger gesteld. De Slegte bestaat al niet meer en bij een tweedehands boekhandel krijg je er bijna niks voor want er wordt minder gelezen. Beland dus vaak in de oud-papierbak. Kleding gaat naar de kledingcontainer.
Na het opruimen wordt het overzichtelijker; je weet weer wat je hebt en wat je daarmee kan doen. Niks erger dan spullen die jarenlang onaangeroerd in kelders of kasten liggen.

Opruimen schept ruimte in je huis, in je kast en laden, maar ook in je hoofd. Een opgeruimd gevoel begint met een opgeruimd huis.
Weten wat je hebt en weten wie je bent.

Koot en Bie noemden dit ‘de ramen van de zolderkamer eens flink openzetten om de boel even goed door te laten waaien’. Koot en Bie, die met hun onvergetelijke ‘zoek jezelf’ een ode aan de introspectie gaven.

Zoek jezelf
Allemaal op weg naar niets, doen we zus of zomaar iets
Soms net echt, maar meestal kitsch, want wie speelt er nog zichzelf
Weet je nog wanneer dat was, toen je nog geen ander was
Niet in harnas achter glas, maar je eigenlijke zelf

Zoek jezelf broeders, vind jezelf, wees en blijf alleen jezelf

Dikkerdoenerij genoeg, op kantoor en in de kroeg
Als je nou ‘ns geen masker droeg, zou je dat niet beter staan
Wat moet je met die Januskop, daar schiet niemand iets mee op
‘t Is een kwestie van een knop, die moet enkel even om

Zoek jezelf zusters, vind jezelf, wees en blijf alleen jezelf

De man die op z’n tenen loopt en alleen zichzelf verkoopt
En nooit iets in z’n oren knoopt, die gaat nog eens lelijk dood
En met make-up van oor tot oor stelt z’n vrouw een ander voor
En hebben ze nog steeds niet door dat een glimlach beter staat

Zoek jezelf broeders, vind jezelf, wees en blijf alleen jezelf
Zoek jezelf broeders, vind jezelf, wees en blijf alleen jezelf
Zoek jezelf broeders, vind jezelf, wees en blijf alleen jezelf

Uit: De eerste langspeelplaat van het Simplisties Verbond.
© Amsterdam 1975.