Pappen
28-02-2012
In de zuivelafdeling van de Appie viel mijn oog op een aantal plastic bekers;
Griesmeelpap
Gortepap
Karnemelkse Pap
Ineens zat ik weer als klein jongetje aan de keukentafel. Het nagerecht bestond tweemaal per week uit één van deze pappen, meestal voorzien van vel. Ze waren warm, die pappen. Als ik s’middags uit school kwam rook ik de pap al, er stond meestal al een pan op het vuur.
Er mocht naar eigen smaak een scheutje Roosvicé- rozebottelsap aan toegevoegd worden, dit vanwege de volgens mijn moeder zeer noodzakelijke vitamientjes. Tevens werden we van tijd tot tijd verrast met nieuwe ingrediënten in de pappen; rozijnen, krenten en pruimen passeerden de revue.
Het was smullen van die pappen. Mijn moeder deed haar best de pap heet te serveren, want daar hield mijn vader zo van.
Alleen de vellen op de pappen. Die waren minder geliefd bij ons kinderen, maar daar wist pa raad op. ‘kom maar op met je vel’, hij at ze met smaak op.
Plotseling werd ik me ervan bewust dat het 2012 was en dat ik, een grote man van 52 jaar, bij de Appie in Amsterdam Osdorp op de zuivelafdeling stond. Ik pakte een beker griesmeelpap uit de koeling. Die avond nam ik de proef op de som. Koud bleek de pap ook nog best te smaken, al tipte hij het niet aan de warme pappen van mijn moeder.
