Nederlands leraar

Perfect days

Het nummer ‘Perfect day’ van Lou Reed was misschien wel zijn beste nummer, de LP ‘Transformer’ toch zeker zijn beste plaat.
Net zoals ‘Lust for Life’ het beste nummer van Iggy Pop was en de gelijknamige LP veruit zijn beste plaat.
Wat hebben beide platen gemeen? Ze zijn geproduceerd door David Bowie, die beide artiesten tot ongekende hoogte wist te inspireren. Beiden brachten nog tientallen platen uit, maar dit niveau hebben ze later nooit meer geëvenaard.
David Bowie, wat was zijn beste plaat? ‘Ziggy Stardust & the Spiders from Mars’ staat hoog genoteerd op de vele lijstjes, evenals ‘Heroes’, ‘Low’, ‘Station to station’, ‘Scary Monsters’.
Mijn persoonlijke favoriet is toch wel ‘Young Americans’, zijn soul plaat. Bowie heeft veel platen gemaakt, maar deze 6 zijn toch wel de toppers, verder heeft hij veel platen met maar een paar leuke nummers erop gemaakt. Toch een vrij hoge score qua goeie platen, zijn zwanezang ‘Black Star’ was trouwens ook een goeie plaat. Samenvattend kunnen we dus wel stellen dat Bowie zeker 7 goeie platen heeft gemaakt.

Maar dat is niet waarover ik het wilde hebben. Zoals de titel ‘Perfect days’ al aangeeft, is dit niet de gelijknamige titel van het liedje van Lou Reed, dat is namelijk ‘Perfect day’.
Een prachtig nummer, een relaxt nummer. Het nummer speelt een belangrijke rol in de film van Wim Wenders; Perfect days.

Volmaakte dagen dus. In tegenstelling tot de tekst van Lou Reed is de hoofdpersoon in de film meestal alleen. De film speelt zich af in Tokyo, Japan en is van een verbluffende eenvoud.
Het leven van de hoofdpersoon is een aaneenschakeling van vaste patronen, rituelen. Het is bovendien een eenvoudige schoonmaker van toiletten in de drukke hoofdstad van Japan. Een beroep waar de meeste mensen nogal op neerkijken, terwijl het nuttig werk is.
We volgen de hoofdpersoon in zijn dagelijkse werk, we zien hem opstaan, elke dag op hetzelfde moment dat een straatveger in zijn straat de bladeren veegt. Dan volgt het vaste ritueel van wassen, aankleden, scheren en zijn woninkje uitstappen. Je ziet hem naar boven kijken, diep ademhalen en nadat hij een blik koffie uit de automaat heeft gehaald, in zijn busje stappen.
Het uitzoeken en opzetten van een cassettebandje geeft ook een warm gevoel van herkenbaarheid. Zowel de muziek, veelal uit de 60’s en 70’s.
We horen o.a. the Animals, the Kinks, Nina Simone en ja, Perfect day van Lou Reed.
Dan doet hij zijn dagelijkse werk met volle overgave. In de pauze gaat hij altijd in hetzelfde parkje zitten en maakt hij een foto van de boom boven hem. Het fotorolletje brengt hij ook wekelijks weg om te laten ontwikkelen.
Een totaal zinloze herhaling van zinloze rituelen. Ook het dagelijkse bezoek aan het badhuis, het dagelijkse bezoek aan het eettentje, alles is van een aandoenlijke simpelheid. De tweedehands boekjes die hij voor het slapen leest. De volgende dag hetzelfde ritueel. Enkele voorvallen verstoren zijn vaste bezigheden, maar hij blijft onverstoorbaar.
Zo simpel als het is, het leven is mooi. Hij geniet er met volle teugen van. De film houdt ons een spiegel voor. Kijk naar deze eenvoudige man, die kan genieten van de simpele dingen van het leven. Hij heeft niet meer nodig, is volledig tevreden. Klaagt niet maar doet wat hij moet doen en is daar blij mee.
Fijne film, goeie muziek, mooie beelden. Dit is wat een goeie film moet doen; je een goed gevoel geven.