Poets
27-02-2012
Het moet omstreeks 1971 geweest zijn. We keken naar ‘Poets’ op teevee. Het programma zette uitgedachte grapjes in scene met gewone mensen en werd sindsdien door tientallen slappe aftreksels van het idee door andere omroepen voortgezet die niet de moeite van het kijken waard waren. ‘Poets’ dus. Twee onvergetelijke scenes staan me nog bij.
Het eerste was in een dierenwinkel, waar een man van ‘Poets’ een goudvis wilde kopen.
‘Wat kosten de goudvissen?’ vroeg hij de verkoper.
‘Twee gulden vijftig’ was het antwoord.
‘Dan neem ik er een’ zei de man, legde een rijksdaalder op tafel en liep naar de goudvissenkom, waar hij een goudvis uitgraaide, in z’n mond stopte en opat. Tenminste zo leek het, hij had gewoon een worteltje meegenomen en at die op, maar dat zag de verkoper natuurlijk niet. Verbijsterd bleef hij met open ogen staan kijken.
De andere scene speelde zich af op een landweggetje. Daar reed een man van ‘Poets’ verkleed als Chinees op een race-fiets met een wereldbol onder z’n arm.
Aan de andere kant kwam een tractor met boer aangereden.
De chinees hielt de boer aan.
‘Hoe kom iek nar China?’ vroeg de chinees.
‘O dan mot je nog een heel endje verder’ zei de boer.
‘Ja iek bin miet leesfiets, iek wiel miet leesfiets naar China!’
‘Hier ben je in Putten, je mot nog een heul end fietsen, na Ajuu ik heb nog meer te doen!’
De Chinees haalde de wereldbol tevoorschijn en vroeg de boer waar ze zich momenteel bevonden. De boer wees hem Nederland aan.
‘Goeie reis’ zei hij nog voordat hij weer op z’n tractor stapte.
