Nederlands leraar

Rustig aan

23-04-2014

Blog

Leuk gesprek met Omar, een cursist uit Tunesië vandaag. Ik had er erover met hem dat ik me tijdens mijn vakantie in zijn land afvroeg hoe veel mannen het uit kunnen houden om de hele dag gewoon niks te zitten doen. Ik zag veel volwassen mannen in dorpjes in hurkzit langs de weg zitten en voor zich uit zien staren. Ik wordt na vijf minuten niks doen al onrustig; hoe houden ze het uit? Een kopje thee drinken, een kaartje leggen, de dag voorbij laten gaan. Even thuis een hapje eten en dan weer met andere mannen bij elkaar gaan zitten kaarten, ik moet er niet aan denken. ‘Ach, er is veel werkeloosheid en die mannen hebben niks beters te doen’ en ook ‘onze mensen zijn heel sociaal en praten veel samen’. ‘Hier heeft iedereen haast en is men op straat om van een plaats naar de anderen te gaan. In mijn land speelt het leven zich voor een groot deel op straat af’.

Hier kost tijd geld, daar is het gratis.

Er is een klimaat- theorie van een professor, waarmee volgens hem het verschil in rijkdom tussen de noordelijke landen en de zuidelijke landen mee verklaart wordt. Deze theorie komt erop neer dat in de noordelijke landen, waar het klimaat kouder is, de mensen vanzelf wel iets moeten gaan doen om het niet koud te krijgen. Hierdoor zijn de noordelijke mensen actiever van aard en konden de noordelijke landen zich sneller ontwikkelen en een veel hoger welvaartspeil bereiken. Ook zijn we hierdoor gewend om wat langer vooruit te denken dan de dag van vandaag. In Afrika, waar veel armoede heerst, is de infra- structuur een belangrijk probleem. Maar tot een alomvattend plan om die aan te leggen is het nog nooit gekomen. Als er eens iets verdiend wordt, wordt het vaak snel uitgegeven, men gaat bij wijze van spreken staan kijken wat moeder aan het koken is in plaats van plannen maken voor de volgende dag. Vooruitkijken is niet gebruikelijk, men leeft meer met de dag.
Het is een theorie. Een andere is dat mensen die uit zonnige landen komen vaker lachen. Dat zou komen door de energie van de zon, die tot vrolijkheid stemt. Maar de hoeveelheid mensen die uit warme landen komen aan wie ik les mocht geven die weinig lachen was aanzienlijk groter dan degenen die veel lachen. Dit heeft natuurlijk te maken dat ze hier niet zijn om vakantie te vieren, maar om hun brood te verdienen. Er moeten diploma’s gehaald en banen gevonden worden.

Een ernstige situatie. Maar ook een kans.