Nederlands leraar

Wandelbos Groenendaal

26-08-2023

Blog

Als je in Haarlem woont, hoef je niet altijd naar de Utrechtse Heuvelrug te rijden om naar de mooie bossen te gaan, want In Heemstede heb je het mooie Groenendaalse bos. Hoewel de padddestoelen hier minder aanwezig zijn, zijn de bomen hoog en mooi.

Dit is volledig, dit is tot he point, de spijker op zijn kop, helemaal waar en raak. Ik moet hierbij denken aan het boek van Tolle: de kracht van het NU! Op het bankje staat:

Overcome space, and all we have left is Here.
Overcome time, and alle we have left is Now.

Bovendien zijn er nuttige bordjes hier en daar met uitleg wat voor bomen er staan. Erg interessant, dat het woord ‘boek’ van de beukeboom komt.
Uit het hout van de beuk sneed men vroeger druikletters. Het woord boek komt van beuk.
In plaats van boekdrukkunst kun je dus net zo goed beukdrukkunst zeggen. De plaatsen Boekel, Boekelo en Boxtel zijn naar de beurk vernoemd.


Over de tamme kastanje en de Lijsterbes vond ik de uitleg bijzonder interessant, een prima plek om ter plaatse bij deze bijzondere bomen uitleg te geven.

De Tamme Kastanje komt van nature in het middellandse zeegebied voor. De Romeinen hebben de eetbare noten op hun veldtochten naar het noorden meegenomen. Zo werd de boom ook in Nederland verspreid. Op vruchtbare gronden worden ze honderden jaren oud en krijgen een mooie gedraaide stam.
De tamme kastanje bleoit als een van de laatste bomen in Juli. De bloemen worden door kevers en andere insekten bestoven. in oktober zijn de noten rijp.

De Lijsterbes. De bessen beginnen meteen na de lanstge dag te rijpen. Voor de mens is de bes giftig, maar vogels kunnen ze wel eten. Vooral merels en spreeuwen en natuurlijk lijsters lusten de bessen. In de bes zitten remstoffen zodat het zaadje noiet direct uitloopt. In de darmen van vogels worden die remstoffen onschadelijk gemaakt. Als de zaden zijn uitgepoept, kunnen ze meteen ontkiemen.

Leuke trend, die spreuken op bankjes in het bos. Een paar dagen later bezochten we Lisse, in het winkelcentrum aldaar stuitte ik op het beroemde ‘daffodils’ gedicht van William Wordworth.