Werner von Braun
17-05-2012
In 1930 was hij betrokken bij het ombouwen van een schietbaan tot een raket proefbaan. De raketten die daar werden beproefd, werden aangedreven door vloeibare brandstof en waren bedoeld om vanuit reddingsboten lijnen over te schieten naar schepen in nood. De brandstof voor deze raketten bestond uit een mengsel van alcohol en vloeibare zuurstof. De raketten kwamen niet hoger dan zo’n 1600 meter. Maar Von Braun en zijn team waren ervan overtuigd dat ze tot betere prestaties konden komen, waarvoor geld nodig was. Dat kwam beschikbaar nadat Von Braun door generaal Dornberger was opgemerkt. Deze bezorgde Von Braun in 1932 een baan in een overheidscentrum voor wetenschappelijk onderzoek. Daar kon Werner voor de ontwikkeling van raketten putten uit de staatskas. Als spoedig werd Von Braun opgedragen een raketwapen te ontwikkelen dat van het ene land naar het andere geschoten zou kunnen worden, mogelijk zelfs van het ene werelddeel naar het andere. Na zes jaar was een raket gereed die aan het gestelde doel beantwoordde. Deze raket was aangeduid als de A4.Op 3 Oktober 1942 maakte de A4 zijn eerste geheel geslaagde proefvlucht vanaf de raketbasis Peenemünde aan de Oostzee. De A4 was de grootste tot dan toe gebouwde raket. De A4 werd berucht onder de naam V2.
Wat zou zijn gebeurd als de A4 een mislukking zou zijn geworden? Waarschijnlijk zou Von Braun dan niet de gelegenheid hebben gekregen een nieuwe grote raket te ontwikkelen. Na de oorlog zou men in de Verenigde Staten en de Sovjet Unie niet over een krachtige raket hebben beschikt waarmee ze hun ruimtevaartprogramma konden starten, en de mens zou vrijwel zeker nog niet op de maan zijn geland.
Je kunt het rustig zo stellen:
Alles wat Amerika en Rusland in de afgelopen 25 jaar na de tweede wereldoorlog hebben gedaan met raketten, hebben zij ontleend aan het werk van Duitse raketdeskundigen van Peenemünde, onder leiding van Werner Von Braun.
