Nederlands leraar

Het was even zoeken naar het busstation, toen ik het station uitkwam. Allereerst sta je er even van te kijken, al die Zaanse houten huizen op elkaar gestapeld in het groen en wit. Ziet er vrolijk uit, zonder meer. Het gemeentehuis is er tevens in gevestigd. Eigenaardig vond ik het wel dat de uitgang slechts uit een paar deuropeningen naast elkaar bestond. Duidelijk niet op het in- en uitlaten van grotere groepen mensen gebouwd, dat station in Zaandam.

Op zoek naar het busstation liep ik dus rechtdoor over een aantal voetgangersbruggen tussen de bekende winkelketens door. Midden in het winkelcentrum belandde ik dus. Makkelijk als je gaat winkelen maar storend als je een afspraak hebt, waar je met de bus heen moet. Toen ik het hele winkelcentrum doorgelopen was, vroeg ik een mevrouw die haar hond aan het uitlaten was, of zij misschien wist waar het busstation was. Ze moest even denken en zei toen dat ik weer de roltrap omhoog moest, terug moest lopen naar het station en daar naar beneden moest. Zo gezegd, zo gedaan. Bij de ingang van het station aangekomen, zag ik een klein bordje met busstation, waarvoor ik met een trap naar beneden moest.

Het is een bekend verschijnsel; winkelcentra en stations denken aan heel veel maar bijna nooit aan duidelijk zichtbare aanwijsborden zodat je weet waar je moet zijn. Hier ook weer.
Het busstation vond ik dan wel weer mooi, een overkapt gedeelte met glazen wanden. Prettig op je bus wachten hier.

Hier was duidelijk te zien welke bus en hoe laat. Met digitale borden is niks mis.

Wat me opviel toen ik in de bus zat, was dat niet alleen het station en het winkelcentrum heel dicht op elkaar gebouwd zijn, het hele centrum is dat ook. Weinig ruimte. Beetje benauwd zou ik het krijgen in zo’n stad. Net alsof alles op zo weinig mogelijk plaats samen moest worden gepropt. Geen bomen, geen parken en vijvers gezien, daar in Zaandam. Waarschijnlijk zijn die er wel, maar liggen ze buiten het centrum.