Nederlands leraar

‘Heaven must be missing an angel’ van Tavares
Er zijn van die liedjes waar je meteen vrolijk van wordt en vooral als ze onverwachts komen.
Waarna de prachtige uithaal;
‘There’s a rainbow over my shouder’
Het zijn korte, makkelijke in het gehoor liggende liedjes die meteen raak zijn.
Ik kan me nog goed herinneren dat het een hit was, moet ongeveer 1974 geweest zijn. De regel vergeet ik nooit. Een stratemaker hoorde ik met de transistor-radio meebrullen;
‘There’s a rainbow over my shouder’
Wat het betekende wist ik niet, wel dat het goed klonk. Alles klopt aan dit nummer; vrolijk, opgewekt en onweerstaanbaar.
Leuke muziek, hoe leuk ontdekte ik eigenlijk pas later, pakweg begin jaren ’80, toen ik, even genoeg van alle New Wave, naar Motown- en Soulmuziek ging luisteren.
The Trammps ‘zing went the strings of my heart’
The Spinners ‘It’s a shame’
En niet te vergeten Harold Melvin and the blue notes met ‘wake up everybody’ en
David Ruffin’ met ‘song for the broken hearted’
‘Fresh’ van Kool & the gang.

Vroeger kon dit absoluut niet, het was ‘te commercieel’ en ‘te top 40’.
Arbeidsvitaminen, huisvrouwenmuziek.
Maar nu vind ik het, hoewel soms op het randje van ‘net te’, altijd leuk om te horen.
Niks geen protest en boosheid. Gewoon lekker luchtig amusement.
Kon niet in de jaren 70. Nu wel, heel goed zelfs.

De mannen zijn inmiddels bejaard. Gisterenavond stonden ze in de Heineken Music Hall; Kool & the Gang en de Commodores. Jeugdsentiment dat ik in mijn jeugd gemist heb.

Good old James Brown heb ik nog in 2001 in München zien optreden, de man van de seks machine liet een groot deel van de show aan zijn collega’s over.
In het voorprogramma the Four Tops en the Supremes, wat daar nog van over was.

Opvallend goeie soul in de jaren nul en tien van deze eeuw; natuurlijk Amy Winehouse, Sharon Jones & the Dap Kings en John Legend. De verassing van dit jaar was toch wel de laatste plaat van Paolo Nutini, op de soultoer met ‘Caustic Love’.