Er was nogal wat over te doen dit jaar in de pers. Zo zou ‘vulgair’ dansen verboden zijn, het zogenaamde ‘bubblin’ was te aanstootgevend want er waren ook kinderen bij. Lachwekkend hoe een wereldstad als Rotterdam hiermee laat zien hoe kleinburgerlijk, bekrompen en betuttelend het gemeentebestuur is. Ook zou er maar 1 enkel biertje op straat gedronken mogen worden. Hoe een en ander gehandhaafd zou worden was nog een raadsel, want er is al een tekort aan politieagenten.

Dit mocht echter de pret niet drukken; het was een prachtfeest. Na een paar kleine buitjes begon tijdens de parade ineens de zon te schijnen.
Wat geweldig om die heerlijke exotische danseressen uit vele tropische en caraibische landen te mogen bewonderen die langs komen dansen.
Prachtig uitgedost in felle kleuren.

Ook Rotterdam was goed bereikbaar, we reden zo de Wijnhaven parkeerplaats in waar je voor een redelijk tarief kon parkeren.
Vanaf 13 uur was het top entertainment wat je voorgeschoteld kreeg:
Oogverblindende kleurrijke kostuums, prachtige dansende mensen en lieve, schattige kindertjes die meededen.

Wat een gezellig feest; vrolijkheid, uitbundigheid, euforie! Vier het leven, vier de liefde. Dit was puur, dit was echt groots genieten.
Volgend jaar gaan we weer!

Sommige uitstapjes stel je te lang uit. Zo stond de kaasmarkt in Alkmaar al jaren op het programma maar het kwam er telkens niet van. De kaasmarkt is elke vrijdag in de zomer. Parkeren in Alkmaar is geen enkel probleem, als je tussen 9 en 10 uur komt is er plaats genoeg in de parkeergarage.
Maar dan heb je ook wat; een stukje Hollandse cultuur van de bovenste plank.

Gezellig centrum, prachtige open boten vervoeren de grote kazen via het water naar de markt. Genieten van het eeuwenoude ritueel van de kaasdragers met de mooie hoeden. Meisjes in klederdracht op klompen lopen met de kazen langs het publiek en laten zich met plezier fotograferen.
Natuurlijk koop je zo’n pakket van drie kazen voor zo’n 15 euro.

Het kaaseten staat bij ons weer helemaal in de belangstelling. Wat is het eigenlijk een prachtig product en wat smaakt het toch lekker.
Ook zoiets; jarenlang maar mondjesmaat kaas gegeten en dan koop je kaas op de markt en merk je hoe lekker dat eigenlijk wel niet is.
Voor de rest is Alkmaar ook gezellig; terrasje pakken, leuke winkeltjes bekijken, de grachten, de boten, de historische panden.

Ik was aanvankelijk nogal sceptisch over Google Translate, omdat de vertaling niet altijd helemaal klopt. Ik ben nog van de generatie die met woordenboeken gewerkt heeft. Ik las boeken in het Frans en Duits met het woordenboek ernaast. Woorden die ik niet snapte zocht ik meteen op, dan pakte ik mijn woordenschrift erbij en schreef meteen de verschillende betekenissen op en een paar contextzinnen erbij. Dat was natuurlijk veel werk maar het hielp me wel. Zaak is het natuurlijk om je woordenschrift af en toe nog eens na te lezen om het niet te vergeten. Er kwam nog bij dat ik in het Frans, wat mijn hoofdvak was op de Universiteit van Amsterdam, een kleine 20 boeken moest lezen vanaf de 16 tot en met de 20e eeuw. Dus je had te maken met uitdrukkingen en bepaalde woorden die al helemaal niet meer gebruikt werden in deze tijd. Ook las ik graag de romans van Sartre en Camus, ook niet de meest toegankelijke gedachtes en filosofieën die deze mannen op papier hebben gezet. Maar ik heb ze aandachtig gelezen en ik stelde het zeer op prijs. In de 21e eeuw wordt alles gegoogeld en dat heeft zo zijn voordelen. Zo ben ik bijvoorbeeld zeer tevreden met het feit dat ik enigermate met mijn schoonzus kan communiceren. Ze is Thaise en ik ben die taal niet machtig, dus spreek gewoon in mijn telefoon op de google translate app in wat ik wil vertalen en het wordt vertaald. Meestal begrijpt ze het wel. Toch leuk, want mijn vrouw werkt en haar zus is een maand op bezoek. Zit ze de hele dag bij mij thuis, wassen we samen de ramen, maken we samen het huis schoon, zetten we samen nieuwe planten in de bakken op ons balkon. Kortom, alles waar ik nooit aan toe kom en mijn vrouw ook niet, doen we nu. Zeer nuttige tijdsbesteding! En dankzij Google Translate kan ik haar zeggen wat ik graag wil doen en kan ik haar bedanken voor wat ze heeft gedaan. Fijn!

45 jaar niet gezien…
Een telefoontje; ‘je mag 16 x raden met wie je spreekt’. ‘Geen idee, zei ik. Ik herkende de voor mij totaal onbekende stem niet. ‘Sjoerd’.
“OK goh da’s lang geleden!
Het moet omstreeks 1980 geweest zijn, inmiddels dus meer dan 40 jaar geleden dat we dikke vrienden waren; hij, Fred en ik. Met Fred ben ik al die jaren vrienden gebleven, maar Sjoerd zijn we uit het oog verloren.
Ieder zijns weegs, zoals dat vaak gaat. Als vrienden gaan trouwen of verhuizen.
Maar we maakten meteen een afspraak, de volgende zaterdag, op 1 Juli zouden we bij hem op bezoek komen.
‘ik woon in Bommel aan de Maas, aan het water, prachtige plek. Ik heb een bootje, we kunnen varen’.
Later nog een appje: of we zelf alcohol mee wilden nemen, want hij dronk niet meer. Dus we hadden beiden een Six pack Hertog Jan mee en Fred nog een fles Chardonnay.
Die Zaterdag haalde ik Fred op in Den Haag, dat is 58 km en vandaar is het nog 114 km naar Bommel. Aardig eindje tuffen dus. ‘Een bijdrage aan de benzinekosten stel ik zeer op prijs’ liet ik me ontvallen. Met een benzineprijs van bijna 2 euro per liter komt de reis van 374 km dan al snel op zo’n 68 euro had ik uitgerekend. Gelukkig was dat geen probleem.

Het was even zoeken, maar uiteindelijk kwamen we tegen een uur of vijf aan in Bommel aan de Maas. Een watersportgebied. Zijn huis dat hij voor twee en een halve ton gekocht had lag direct aan het water met een mooi terras en een zeil- en motorboot ernaast. We waren onder de indruk. ‘Mooi zeg, goed gedaan man’. 30 jaar bij dezelfde baas blijven werken werpt zo zijn vruchten af, moesten we constateren. Zijn karakter was nog als vanouds, al zag hij er zelf een stuk ouder uit, niet in de laatste plaats vanwege zijn kale boven schedel, een coup Herman van Veen had hij nu. Vroeger een volle bos krullen. Hij rookte nog wel, maar dronk niet meer. Ook kwam hij nogal zwakjes over, lichamelijk gezien dan. Duidelijk had hij nooit aan sport gedaan. Bij het inschenken viel het op dat zijn vingers trilden, had hij een alcoholprobleem gehad, dat hij daarom niets meer dronk? Hij bleek ook lekker vegetarisch (ayuverdisch) te kunnen koken.
Hoe het ook zij, het was een gezellige avond, die duurde tot we de zon zagen opkomen boven het water. Om half zes gingen we naar bed, nog even hoorden we Sjoerd zeggen dat hij om 11 uur weg moest naar een afspraak in Den Haag.
Dat was een tegenvaller, niet alleen konden we maar een paar uurtjes slapen maar nu konden we niet eens met het bootje gaan varen. Terwijl we juist zo’n vakantiegevoel kregen daar aan dat water.

5 uur ‘s ochtends Zonopkomst….

Gelukkig mochten we de zondagmiddag nog blijven nadat Sjoerd weg was gegaan.
Het duurde niet lang of ik moest weer even een uurtje gaan liggen, 4 uurtjes slaap waren duidelijk niet genoeg geweest.
Daarna probeerden we nog wat alcoholvrij bier en wijn, maar dat vonden we dus echt totaal niet te zuipen!
Nou ja, dat was het dan. We pakten onze spullen en legden de sleutel op tafel en trokken de deur dicht. Bij de auto aangekomen kwam Fred erachter dat hij zijn jas nog binnen had liggen. Sjoerd even bellen dus. We hadden geluk, een reserve sleutel zat in een kluisje op het terras met een code.
Bommel aan de Maas, het Land van Maas en Waal. Eigen huis in een prachtig natuurgebied aan het water. Je kan zeggen van hem wat je wil, maar dat heeft hij dan wel weer heel goed gedaan.

‘s middags aan het water: vakantiegevoel!

Huis met bootjes: vakantiegevoel!