Nederlands leraar

Heerlijk weer! Eindelijk kom je weer toe aan al het werk dat binnen op je ligt te wachten. Niet alleen de huishoudelijke werkzaamheden; wassen, opruimen en schoonmaken. Ook de administratieve dingen. De voorbereidingen van mijn lessen, het doorlezen van de gebruiksaanwijzing van Managebac, het nieuwe computerprogramma van school. Allemaal dingen die de aandacht vragen en belangrijk zijn. Als de zon buiten schijnt komen die allemaal op de 2e plaats. Eerst naar buiten om te fietsen en dan zien we wel weer. Dan fietste ik een uurtje en van uitstel komt afstel. Met het nieuwe computerprogramma ben ik bewust meteen op Vrijdagavond, nadat ik de uitleg had gehad, begonnen. Toen was het nog fris. Ik had het gezien, ik had wat notities gemaakt en toen ik er s ’avonds naar keek, kwam het me niet eens zo vreemd voor. Ik keek naar de notities en ik kon het zowaar vinden. Vandaag keek ik weer, het duurde iets langer, er zit nu een dag tussen, maar ik kon het toch een beetje volgen. Vanmiddag een online les gehad en daarna naar Managebac. Het is een van de vele programma’s die ik in mijn werkzaam leven onder de knie moest krijgen.

Bij verschillende bedrijven had ik al kennis gemaakt met programma’s waarmee je zo snel mogelijk moest gaan werken. Meestal lukte dat wel, maar het duurde toch altijd een paar dagen voordat ik goed doorhad hoe zo’n programma werkte. Ook niet altijd. Sommige programma’s zijn zo ingewikkeld dat ik er lang naar kan kijken maar geen jota van snap.
Dan was het geval bij Sigma Aldrich in München, Duitsland, waar ik dacht het werk te kunnen doen van de warehouse en het bestel programma. Wekenlang geprobeerd, maar ik snapte er heel weinig van. Tenslotte gaf ik het op. Ook bij een chemisch bedrijf in de Botlek ging het me allemaal boven m’n petje. Uren, dagen, wekenlang op dat scherm zitten turen. Veel uitleg gehad, maar in een te snel tempo en met te weinig proberen. Ik weet nog goed hoe ik duizelig van alle informatie thuiskwam. Ik vond het vreselijk. Ik hield het niet zo lang uit. Viel ik door de mand? Ja, ik snapte er verdomd weinig van.

En het is moeilijk om je werk goed te doen als je niet weet waar je mee bezig bent. Als dan het ongeduld van je collega langzaam opraakt en de spanning om het goed te doen toeneemt, gaat het vroeg of laat fout.
Toch ging het meestal goed. Ik bedoel, ik heb toch in München 4 jaar lang bij de roosterplanning voor Franse technici gewerkt. Daarbij had ik 4 computerprogramma’s tot mijn beschikking en sprak ik ook in 4 talen. Veel plezier gehad in m’n werk. Goeie collega’s die je willen helpen zijn essentieel. Verder concentratie, discipline en vertrouwen.