Nederlands leraar

De lichtval, dat is het wat Rembrandt zo goed maakt. De manier waarop het licht de aandacht vestigt op bepaalde details is geweldig. Dat viel me vooral op tijdens een bezoek aan ‘De late Rembrandt’ in het Rijksmuseum.

Niet bepaald makkelijk om eerst anderhalf uur in de rij te staan, zaterdagochtend om acht uur. Buiten, daarna nog een half uur binnen. Maar dan zie je ook wat moois, de moeite van het wachten waard. Om te beginnen de drie zelfportretten van Rembrandt, op verschillende tijden in zijn leven geschilderd. Dan de stukken die van privé- collecties zijn geleend.

Het ‘Joodse Bruidje’ was altijd al mijn favoriete Rembrandt, maar ook de zelfportretten en de portretten uit de prive- collecties waren zeer de moeite waard. Natuurlijk, je kan ze ook op een foto gaan bekijken. Je kunt een film thuis bekijken, maar ook in de bioscoop, dat is veel mooier en je kunt muziek ook thuis horen, maar als het live voor je gespeeld wordt, is het toch een wereld van verschil.

Blij dat ik hem toch nog gezien heb, die late Rembrandt. Toch ook eens naar de andere, doorlopende tentoonstelling van Rembrandt gaan kijken. Die is er namelijk ook nog, daar maakte deze tentoonstelling geen deel van uit, zoals ik aanvankelijk verwachtte. Begrijpelijk, dat wel want je staat al snel een paar uur vol verbazing te kijken voordat je de schilderijen hebt gezien.