Nederlands leraar

Nietsvermoedend liep ik op Zaterdagavond de keuken in om een nieuw biertje te pakken, zoals ik al honderden keren gedaan moet hebben sinds we hier een jaar geleden kwamen wonen. Ik deed de kraan open om mijn glas te spoelen, maar schrok me rot toen ik ineens iets zwarts omhoog zag springen. Doodsbang vluchtte ik de huiskamer in, roepend: ‘een muis, een muis in de keuken!’. Mijn vrouw liep rustig de keuken in. Rustig, zonder te twijfelen, sloeg ze de muis dood met een lepel. Aan zijn staartje vasthoudend hield ze de muis lachend voor mijn neus. Als een klein kind deinsde ik terug. ‘Watje, slappeling, bangerik’ dacht ik later en ik schaamde me dood voor mijn gedrag. Ben je potverdorie 62 jaar en zo bang als een konijn voor een lullig muisje!
Ik ben een slappeling op dat gebied. Muizen, ratten, slangen, spinnen en andere enge insecten; ik ben er doodsbang voor. Wat dat betreft ben ik een verwend welvaartskindje dat nooit een dier geslacht of gevild heeft.

Mijn vrouw is een natuurmens; ze kan kippen de kop afsnijden en slachten, net als eenden en varkens. Ze kan vissen met de blote handen uit de modder vangen, ze vangt vissen, legt ze meteen op de grill en eet ze met smaak op. Hetzelfde geld voor oesters, mosselen en krabben, die ze uit de zee plukt.
Ze plukt paddenstoelen, raapt schelpen op van het strand en weet er een lekkere maaltijd van te maken.

Bovendien is ze kok en in de horeca zijn muizen een bekend verschijnsel. Ze heeft er in haar loopbaan al honderden afgemaakt. Gewoon met een mes of lepel die binnen handbereik is. Zonder twijfel of angst, voor haar is het de gewoonste zaak van de wereld.

Ik vind dat ik een stoere vrouw heb.