Nederlands leraar

Tijdens mijn studie begon ik ermee; ‘eetlezen’(het woord is van Remco Campert), de krant lezen onder het eten. Omdat ik, meestal alleen, m’ n dienblad met maaltijd in de Mensa verorberde, nam ik er altijd een krant bij, hoefde je tenminste niet om je heen te kijken naar de schransende smoelen (vretende koppen?)
Nu ik weer alleen ben en vrijwel altijd alleen eet doe ik dit weer. Merk je niet zo dat je maar in je eentje bent. Een duik in de actualiteiten van de dag. Met de radio aan waar ik half naar luister en de krant die ik half lees, totdat ik een keuze heb gemaakt en begrijp dat ik lees of hoor wat mijn aandacht het meest weet te trekken.
Het in mezelf praten om commentaar te geven op het gelezene of gehoorde komt nog steeds voor. Ik lees trouwens bij het ontbijt en middageten ook graag de krant als ik alleen ben. Soms lees ik drie verschillende kranten met vaak hetzelfde nieuws op een dag, kan je nagaan hoe het nieuws erin gepompt wordt, vooral als ik het journaal s’ avonds nog op tv bekijk. En wat doe je met al die overbodige informatie? Juist ja, niks dus.