Nederlands leraar

Fiets

10-06-2020

Blog

Vanmiddag mijn fiets bij de fietsenmaker opgehaald. Al heel wat fietsen weggebracht en opgehaald bij de fietsenmaker in mijn leven. Vroeger mocht dat alleen als de ketting gebroken was of er een slag in je wiel zat. Een lekke band moest ik zelf plakken. Fluitje van een cent met de Simson reparatie set in het blikken doosje. Emmertje water er bij, appeltje eitje. Heel wat banden geplakt in mijn leven.
Toen ik aan de UVA studeerde, 1987, liet ik wel eens mijn band plakken in de Spuistraat, schuin tegenover de universiteit, half in een keldertje. Daar stond een man die al ver over de pensioengerechtigde leeftijd was banden te plakken. Knaak per stuk. Twee vijftig!
Tegenwoordig kost een band plakken bij de fietsenmaker minimaal € 17,50.

Altijd Gazelle gefietst, of Batavus. De ijzersterke Nederlandse merken. Het fijne van deze fietsen vind ik toch wel dat je gewoon rechtop kan fietsen, dus niet als bij een wielrenfiets of Mountainbike met een kromme rug. Nooit iets aan gevonden, fietsen met een kromme rug.
En versnellingen, minstens drie. Daar was je met name blij mee als je wind tegen had of tegen een brug op moest.

Aan een elektrische fiets wil ik me nog niet wagen, zo oud ben ik nou ook weer niet dat ik niet zelf kan trappen! Ik fiets als het even kan dagelijks een uurtje om te ontspannen. Ik ga niet als een gek zo snel mogelijk, maar gewoon in een lekker tempo zodat je een beetje om je heen kan kijken. Het is namelijk een mooie snelheid op een fiets, in een auto ontgaat je veel en op een fiets kom je op veel meer plekken.
Fietsen dus. Ik fietste als 10 jarige al makkelijk tientallen kilometers als het vakantie was.

Laatst naar IJmuiden gefietst, ook al eens naar Bloemendaal gefietst. Heerlijk. Ik blijf net zolang fietsen als ik kan. Mocht dat echt niet meer gaan of problemen geven, dan stap ik wellicht over op een elektrische fiets. Maar die tijd ligt nog ver voor me. Tenminste, dat hoop ik wel.