Nederlands leraar

Ik laat hem nogal eens in mijn auto liggen, mijn telefoon. Mijn portemonnee ook wel eens als ik hem in het dashboardkastje heb gelegd. Dan loop ik terug naar de parkeerplaats en haal hem er uit. Met een zucht, want het was weer eens zover.
Gisteren had ik voor het sporten mijn ring afgedaan (cadeautje van mijn vrouw). Ik had de ring in het kluisje gelegd, no. 44 direct om de hoek. Na lekker te hebben gesport vergat ik natuurlijk helemaal de ring. Dat kwam omdat ik de ring eigenlijk nooit afdoe en dit keer wel. Dus na het sporten de ring totaal vergeten.
Aanvankelijk merkte ik niets. Mijn vriend Hans kwam op bezoek en we gingen een rondje lopen in de stad, waarbij we de platenzaak Sounds aandeden. Het leuke is dat je daar nog tweedehands platen kan kopen en nog leuker; er staan ook twee pick-ups waarop je ze kan luisteren. Dus ik luisterde daar naar een dubbel lp Greatest Hits van Wilson Pickett. Geweldige plaat, alleen zaten me er teveel krassen in. Mijn vriend wilde twee nieuwe langspeelplaten van Iggy Pop en MC5 kopen. Alleen had hij zijn portemonnee vergeten. ‘Ik schiet het wel even voor’ zei ik en thuis zou hij me dan contant terugbetalen. Zo gezegd zo gedaan.
Toen we buiten liepen zei ik nog: ‘hee, ik dacht dat ik nog een zonnebril bij me had, heb ik die ergens laten liggen?’.

Erger was de schok toen ik er ’s avonds achter kwam dat ik mijn ring niet meer omhad.
Sukkel! Schreeuwde ik tegen mezelf. Hoe dom kan je zijn, op 1 dag je zonnebril en je ring vergeten, hoe krijg je het voor mekaar?
Ik besloot om niks tegen mijn vrouw te zeggen. Ik kon ze tenslotte nog terugvinden, alhoewel ik die kans niet groot achtte.
Hoe het dan gaat op zo een avond, je zit jezelf in stilte te vervloeken en gaat nog eens nauwkeurig na hoe en waar je je kwijtgeraakte objecten voor het laatst in je handen had.
Ik besloot om de volgende ochtend vroeg op te staan en meteen langs de sportschool te gaan. Zenuwachtig liep ik naar binnen, me geen illusies makend, hij zou wel weg zijn.
Ik zag het drama al voor me als ik het aan mijn vrouw moest vertellen. Een ring met diamanten, die haar heel veel geld gekost had, liet ik zomaar slingeren in de sportschool. Ik schaamde me dood voor zoveel sukkeligheid.
De opluchting was des te groter toen de ring er nog gewoon lag, op precies dezelfde plaats in het hoekje! Blijkbaar had niemand kluisje 44 gebruikt. Ik dankte de voorzienigheid, mijn beschermengel en Jezus onze lieve Heer, want op zulke momenten wil ik nog wel eens in het bovenaardse geloven.
De ring was natuurlijk het belangrijkste, maar vanmiddag ging ik toch even terug naar de platenwinkel Sounds. Wie schetst mijn verbazing, toen ik hem terugvond in de bak voor de plaat van Wilson Pickett. Niemand had in de tussentijd in de bak gekeken en hem ontdekt. Ik ben een geluksvogel.