Nederlands leraar

Het was een festival om te dromen; het zonnetje scheen aan een strakblauwe lucht. Daar begint een goed festival mee. Dat was dit ook. 190 000 bezoekers konden op een drietal podia genieten van tientallen acts. De eerste band die indruk maakte was ‘Hallo Venray’, ‘deze doorgewinterde Haagse band is een begrip in Den Haag’ las ik in het programmaboekje. Altijd gedacht dat ze uit Venray kwamen.

Prima set, goed gitaarwerk, alles klopt aan deze band. Speelde vrijwel compleet hun laatste topplaat ‘Show’. Gers Pardoel was ook van de partij, voor het jongere publiek, veel meisjes vooraan. ‘Waar is dat feestje? Hier is dat feestje!’ aldus een van zijn meezingers. Vrolijk en luchtig, leuke jongen. Verder was de Belgische formatie ‘Epica’ te zien, een prachtige zangeres met een operastem, maar dan op zijn Gothics, dus met een heavy metal band erachter. De muziek was wel heel erg hard, maar een leuke show met vuurwerk. Jonny Lang kon er ook wat van, gitaarsolo’s vlogen om je oren, een fenomenale stem en die ijzersterke mix van blues, soul en R&B. Tenslotte 10CC; hits van 40 jaar geleden gespeeld net als op de plaat, perfecte sound. Mooi hoor, ‘the things we do for love’ en ‘the wall street shuffle’, ‘I’m not in love’ en hun grootste hit ‘dreadlock holiday’. Daarvoor werden we nog getrakteerd met voetbal op een groot scherm. Nederland – Mexico. Mooi moment, toen Sneijder eindelijk scoorde veerde het publiek ineens op.

De combinatie popconcert/ voetbal was zo slecht nog niet. Kortom, een dag om niet snel te vergeten. Volgend jaar weer.