Nederlands leraar

Het Zeisterbos is voor Nederlandse begrippen een bijzonder oud bos. De bomen zijn meer dan 200 jaar oud, terwijl de meeste bossen in Nederland niet ouder zijn dan 70 jaar. De ondergroei is dicht en zeer gevarieerd, waardoor er veel vogelsoorten voorkomen. Ook reeën vinden een goede dekking in de ondergroei.

De wandeling is bijzonder prettig te noemen, je kijkt je ogen uit naar de enorm grote en hoge bomen.
Voor de paddenstoelenplukkers onder ons; dit is een paradijs voor jullie!

Gelegen op de Utrechtse heuvelrug, waar zich de mooiste boswandelpaden bevinden, is dit een must voor de liefhebber.
Je mag ook je hond meenemen, viel ons al snel op. Toch valt het erg mee met de drukte. De meeste boswandelaars groeten elkaar, dus doe dat ook!
Niet dat iedereen dat doet, maar als jij de eerste bent, groet men altijd terug.
Dat heb ik geleerd tijdens de vele bergwandelingen in Duitsland. Als me een wandelaar tegemoet kwam, groette ik daar altijd met een opgewekt:
‘Gruss Gott’
Grappig eigenlijk, die groet. Hier is het meestal;
‘Hallo!’
Of
‘Hi’!’
Of
‘Goeiedag!’
Als jij de eerste bent, krijg je altijd een antwoord, of de ander moet wel heel erg chagrijnig zijn. Als je niets zegt, krijg je soms toch een groet en dan groet je terug natuurlijk. Vaak zegt men dan ook niets.
Even voor wat betreft de wandelroute in Zeist; we waren de weg al snel kwijt, aanvankelijk volgden we de paaltjes met rood, die een wandeling van 6 km moet markeren. Totdat het markeerde gedeelte plotsklaps was verdwenen, geen paaltjes meer te bekennen.
Gelukkig heb ik een vrouw die altijd weet hoe we moeten lopen, zij vindt altijd de goede weg terug.
Makkelijk, erg makkelijk.