Nederlands leraar

Uit het raam van mijn appartement kijk ik neer op de kermis van Osdorp in het nabijgelegen park. Gisteravond reed ik erlangs op de fiets en het viel me op dat er ongeveer evenveel bezoekers waren als kermispersoneel. Te koud, net als vorig jaar. Waarom niet een paar weken later denk je dan. Maar nee, dit jaar van hetzelfde laken een pak; kermis van 21 tot 30 maart. Volgens mij worden ze hier niet rijk, maar moet er geld bij. Een bekend verschijnsel, ik denk het vaker als ik langs restaurants rijd met lege tafels. De stroom- en personeelskosten hoger dan de omzet.

Ik had eens een Turk in een inburgeringsgroep, hij was verkoper op de markt van keukengerei; potten en pannen en magnetrons en zo. Op een Woensdagavond toen we les hadden, zag hij er moe uit. Toen ik hem vroeg of hij soms een slechte dag gehad had, zei hij; ‘hoe raad je het. Vanmorgen om 7 uur ben ik van huis vertrokken met een aanhangwagen vol met marktwaar. Eerst mijn spullen uitgestald in de stromende regen. Die hield niet op vandaag; tot vijf uur s’ middags staan te wachten, de hele dag niets verkocht’. Beetje sneu.

Mooi weer is goed voor de omzet, ik had het vaker van marktkooplieden gehoord; mooi weer en beredruk, slecht weer en doodstil.

Een stille kermis is een zielige vertoning, alleen al als je denkt hoeveel uren mankracht er in de opbouw van de attracties zitten. Hopen dan maar op mooier weer.
Kermis, markt, festival, strand, bos en zwembad; geweldig leuk en mooi allemaal, maar geen mooi weer, geen mensen en zonder mensen al snel een sneue vertoning.

Risico van het vak in Nederland.