Nederlands leraar

Hieronder een recensie uit vpro cinema. Ik ben het er helemaal mee eens. Simpele verhalen zijn vaak het mooist. Het is een mooie, ontroerende, romantische film. Over de vergankelijkheid, gemiste kansen, verloren liefdes. Over toeval en het lot, over keuzes en veranderingen, en over vorige en nieuwe levens. Prachtige, rustige scenes met de skyline van New York. De twee jeugdvrienden. De wat verlegen man, nog ongetrouwd en thuis wonend en de ondernemende vrouw van de wereld, die het heeft gemaakt.

In het semi-autobiografische, met prijzen overladen regiedebuut Past Lives van Celine Song komen Naomi en haar jeugdliefde Hae Sung na twaalf jaar radiostilte weer in contact met elkaar.
‘Er is een bar in de East Village,’ zo vertelde filmmaker Celine Song begin juli tegen The Hollywood Reporter, ‘waar ik samen met mijn jeugdvriendje uit Zuid-Korea én mijn Amerikaanse man in belandde. Die vriend sprak alleen Koreaans en mijn man alleen Engels. En ik zat tussen ze in. Te vertalen. Als een brug tussen twee werelden.’
Dit is niet zomaar een ongemakkelijke, persoonlijke herinnering van Song, het is ook een heel aardige beschrijving van de allereerste scène uit haar voortreffelijke debuutfilm Past Lives. Alleen weten de kijkers van die film dan nog niet wie wie is, en vooral niet wat zich daar tussen die drie mensen afspeelt.
Dat laatste wordt door Song prachtig gedoseerd verteld. We gaan eerst terug in de tijd en maken kennis met de twaalfjarige Na Young en Hae Sung in Seoul. De prepubers zijn gek op elkaar, maar hebben dat nog nooit durven uitspreken. En dat zal ook nog even op zich moeten laten wachten, want Na Young emigreert met haar ouders naar Toronto, waar ze aan een nieuw leven begint.
Twaalf jaar later pikt de film ze weer op. Hae Sung zoekt via Skype contact met Na Young, die zich inmiddels Nora noemt en verhuisd is naar New York. In een van de vele online-gesprekken die volgen bekent Nora dat ze eenzaam is in New York. ‘In het begin huilde ik hier iedere dag, totdat ik merkte dat niemand dat iets uitmaakt.’ Maar weg uit New York wil ze niet.
En weer springt de film twaalf jaar vooruit in de tijd. Nora en Hae Sung draaien nog steeds als planeten om elkaar heen. Hae Sung meldt dat hij naar New York komt en het waarom laat zich raden. Alleen is Nora inmiddels wel getrouwd met (de witte) Arthur. En zo zijn we weer terug bij dat ongemakkelijke moment in de bar uit het begin van de film. Waarna Song toewerkt naar een van de mooiste en aangrijpendste filmfinales van de afgelopen tien jaar.

Ja, ook regisseur Song emigreerde op twaalfjarige leeftijd naar Canada, ook zij ging van Toronto naar New York om het te maken als schrijfster. En ook zij kreeg bezoek van haar jeugdvriend. Maar in Past Lives kijken we niet alleen naar een hoogstpersoonlijke geschiedenis, de film vertelt ook een heel invoelbaar universeel verhaal. Over toeval en het lot, over keuzes en veranderingen, en over vorige en nieuwe levens.