Nederlands leraar

Mijn eerste Stonesconcert was in 1975, ik was toen 16 jaar. Dat was in het stadion van FC Den Haag. Ik was met Robbie Noorman, mijn toenmalige vriend en we gingen met de trein. We stonden vooraan urenlang te wachten en het dak ging er helemaal vanaf toen ze uiteindelijk opkwamen. De uitvoering van het nummer ‘Hot Stuff’ staat me nog goed bij met een Mick Jagger die door zijn knieën zakkend en zijn armen wijd uitelkaar, een dans uitvoerde die indruk maakte. Ook staat me nog bij dat hij eerst een emmer water over zichzelf heen gooide en later over het publiek, als een apostel liet ik me dopen door dominee Mick.
De terugweg was een chaos, natuurlijk mistten we de laatste trein vanuit Utrecht naar Amersfoort, waardoor we gedwongen werden een slaapplaats te zoeken in Utrecht, die vonden we uiteindelijk in een bouwkeet, die we deelden met een dakloze. ’S Ochtends namen we de eerste trein om een uur of 6.

IMG_4637

Mijn tweede Stonesconcert was in 1996, ik was toen 36 jaar. Dat was in Duitsland, op het fabrieksterrein van Volkswagen in Wolfsburg. Ik was met mijn toenmalige vriendin Liliana Mezina en we gingen met de trein. We stonden urenlang te wachten en tot overmaat van ramp begon het te regenen. Pijpestelen regende het toen de Stones opkwamen met de fantastische openingswoorden;
‘i’m gonna tell how it’s gonna be, you’re gonna give your lovin’ to me’ van het onweerstaanbare nummer ‘Not fade away’. Ik kende het sinds mijn twaalfde toen ik op mijn verjaardag de muziekcassette met het album ‘Big Hits High tide and green grass’ kreeg, waar ik met rooie oortjes naar lag te luisteren op mijn slaapkamertje. Daar sta je dan, 24 jaar later, het nummer uit volle borst mee te zingen in de stromende regen. Ook hier weer een geweldig concert.
De terugweg was wederom een chaos, de laatste trein was net voor onze neus weggereden en er kwam geen trein meer. Daar stonden we dan, met duizenden anderen, op het station van Wolfsburg. Er zat weinig anders op dan ter plekke op de grond te gaan zitten. ’s Ochtends namen we de eerste trein om een uur of 6.
Dat was de laatste keer dat ik de Stones gezien heb, dacht ik toen.

Inmiddels, Juli 2022, 26 jaar later, ik ben inmiddels 62, zag ik de Stones voor de derde keer. De prijs van een kaartje was inmiddels tot astronomische hoogte gestegen, maar mijn belangstelling evenzeer. Dit keer ging ik met mijn beste vriend Fred, die ik dit jaar ook alweer 50 jaar ken. OK, de show van 13 juni ging niet door, de show van 7 Juli werd het. Natuurlijk waren we al om 16 uur present bij de Arena, waarvan de deuren om 17 uur open zouden gaan. Tot onze verrassing kregen we een armbandje voor de ‘Golden Circle’ en stonden we op redelijke afstand van het podium. Natuurlijk een beetje afzien met dronken mensen die telkens voor probeerden te dringen, hier en daar wat duwen en stoten, maar uiteindelijk konden we het uitstekend zien toen de show begon. Wat voor een show, 2 uur lang ging het dak er helemaal af in de Arena. Heel fijn om mijn favoriete nummers te horen van hun beste platen; ‘Sticky Fingers’ met het geweldige ‘Can’t you hear me knockin’, van ‘Let it bleed’ zelfs vier nummers: ‘midnight rambler’, ‘gimmie shelter’ en ‘you can’t always get what you want’. Daarnaast ook nog het door Keith gezongen ‘You got the silver’. Ook het geweldige ‘Exile on Mainstreet’ album, volgens velen de beste Stonesplaat, kwam uitgebreid aan bod: ‘Happy’ gezongen door Keith, ‘Tumbling Dice’ en het country nummer ‘Sweet Virginia’.

Mick was in topvorm en bewees maar weer eens de beste frontman aller tijden te zijn. Keith en Ronnie oogden wat ouder. De kniebuigingen en karatetrappen van Keith bleven dit keer achterwege, maar om nou met de NRC recensie mee te gaan en te zeggen dat het voor Keith allemaal niet meer zo hoeft, dat vind ik te ver gaan. Zijn spel en bewegingen waren inderdaad minimaal, maar hij speelde perfect en was goed bij stem.

Na het concert ging ik rustig naar huis met mijn auto, die in de parkeergarage stond. Thuis dronk ik nog een biertje, nog even nagenieten. Dat doe ik nog steeds, Vrijdag heb ik alle recensies gelezen, die vrijwel allemaal lovend waren. Gisterenavond het ik bijna het hele concert op You Tube kunnen zien. Ja, het is 2022, maar we waren erbij!
Dit was mijn derde Stones concert en de beste, zondermeer. Alles klopte; het geluid en de show. De juiste nummers, kortom het was legendarisch, een onvergetelijke avond.