Nederlands leraar

Altijd even checken voordat je weggaat; zitten ze alle drie in mijn zak? Of in drie verschillende zakken eigenlijk, van mijn colbertje. Pas daarna ben ik gereed om op te stappen. Gaat altijd zonder problemen, gelukkig. Ongeluk zit in een klein hoekje, zo bleek gisteren maar weer.

Het is deze week meivakantie, dus gisteren voor het eerst sinds lange tijd weer eens naar de fitnessclub geweest. Daar heb ik eerst een drankje genomen en een hapje gegeten in de loungebar, waar ik zoals altijd als ik even moet wachten een werp blik op mijn telefoonberichten. Daarna ga ik op een bank zitten en lees de krant. Als dan de tosti komt, leg ik mijn telefoon op het bijzettafeltje. Fout! Dat moet ik nou niet doen, want dan vergeet ik hem telkens, is al een paar keer eerder gebeurd.

Gisteren thuisgekomen miste ik mijn telefoon pas. Wat een adressen, telefoonnummers en informatie had ik niet op mijn telefoon staan! Wat zou het wel niet kosten als ik een nieuwe telefoon moest aanschaffen! In een reflex liep ik met mijn autosleutel in de hand naar buiten en deed mijn huisdeur dicht, hierbij vergetend dat mijn huissleutel nog binnen in mijn jaszak zat.

Alsof het nog niet genoeg was dat ik mijn telefoon vergeten was, zat ik nu ook zonder huissleutel! Gelukkig had ik nog een vriend in de stad met een reservesleutel. Meteen maar opgehaald, gelukkig was hij nog thuis ook. Daarna terug naar huis en met de fiets op weg naar de fitnessclub. Een grote opluchting, men had inderdaad een telefoon gevonden. ‘Er zijn toch nog aardige mensen op deze wereld, hè?’ zei het meisje aan de receptie. Ik was het helemaal met haar eens.