Nederlands leraar

Ik ben een fan van soul, goeie soul muziek. Rap kan ik niets mee, weliswaar heb ik wel eens aardige stukjes horen rappen door Kanye West, Kendrick Lamar en The Roots, maar daar houdt het dan mee op. Ik kan geen hele LP met rap muziek aanhoren. Ik vindt het niet te pruimen. Ook de Nederlandse rap niet, onverstaanbaar gemompel is het meestal. Ik kan absoluut niet verstaan wat ze rappen. Maar dat ze veel te klagen hebben is wel duidelijk. Nee, rap is niet aan mij besteed. Evenals techno en house trouwens; hoofdpijn herrie.

Nee, soul. En dan die goeie ouwe soul. Allereerst denk ik dan aan mijn grote favoriet; Al Green. Wat een stem! Die man zingt vanuit zijn tenen. Luister maar eens naar de plaat ‘Al Green gets next to you’, geweldig! Kijk ook eens op youtubehttps://www.youtube.com/watch?v=SOrHdFXfXds&t=1431s
Best live show ever van Al Green. Dit is soul zoals soul bedoeld is, dit is zingen en dansen op het hoogste niveau, dit is kwaliteit.

De ladies of soul, dus niet Candy Dulfer en de andere drie soulmeiden die elk jaar in het Ahoy te zien zijn met oude soul hits, ook erg leuk, maar de echte ladies of soul zijn volgens mij Aretha Franklin en Tina Turner.

Aretha Franklin met het onvergetelijke ‘you make me feel like a natural woman’, ; ‘respect’ en ‘say a little prayer’. The ‘queen of soul’ en terecht een geweldige zangeres. Jammer alleen dat ze na die eerste paar goeie platen nauwelijks meer een consistente plaat meer afgeleverd heeft, haar latere werk viel helaas nogal tegen.

Tina Turner was mijn heldin van de jaren ’80. Geweldig, wat een power vrouw! Als je nu nog eens een live optreden uit die tijd ziet, klinkt het opvallend goed en wat een uitstraling had die vrouw. Nee, daar kan geen Beyonce tegen op.

Verder kan ik Curtis Mayfield – ‘Superfly’ aanbevelen. Ook een geweldige zanger, Curtis Mayfield.

Ook zijn plaat ‘Curtis’ met het onvergetelijke ‘move on up’ is een aanrader. Verdere favorieten van mij zijn Marvin Gaye – ‘What’s going on’, Otis Redding, Joe Tex en natuurlijk James Brown, waarvan de live platen ‘In Dallas’ en ‘Revolution of the Mind’ tot de beste soulplaten aller tijden behoren.
James

Stevie Wonder natuurlijk, vooral ‘Songs in the key of life’ is een geweldige plaat. ‘Talking book’ is ook prachtig. Deze man heeft zoveel goeie platen gemaakt.

Ik ben tevens nog in het bezit van een plaat van de Isley Brothers uit 1966: ‘This ol’ heart of mine’, zwarte muzikanten, maar de voorkant van de plaat laat een witte jongen en meisje op het strand zien. De doelgroep was duidelijk een wit publiek.

Michael Jackson – ‘Thriller’.

Ja, wie heeft die plaat niet. Hij ziet er nog redelijk uit op deze plaat, maar heeft al de nodige plastische chirurgie ondergaan om maar minder zwart te zijn, raar eigenlijk. Maar aan MJ was wel meer raar, zoals we de laatste jaren uitvoerig hebben kunnen horen en zien. Hij hield iets te veel van jongetjes, laten we het daar maar op houden. Maar ‘Thriller’ was een meesterwerk.

Harold Melvin & The Blue Notes, Smokey Robinson and the Miracles, the Four Tops; enfin de hele Motown stal is top. De plaat en de film documentaire getiteld ‘The Funk Brothers’ over de begeleidingsband van alle Motown hits in de jaren ’60 is een eerbetoon aan de muzikanten die meer hits verkochten dan Elvis en de Beatles bij elkaar.