Nederlands leraar

In de eerste plaats vond ik zijn spraak, dictie, taalgebruik prachtig. Verder vond ik hem altijd goed, zo niet heel goed acteren, dansen en zingen. Kortom, een rasartiest zoals je ze niet meer vindt tegenwoordig.
Als ik aan zijn films denk, kom ik al snel bij ‘De Stille Kracht’, elke week op de tv.
Destijds zat ik op internaat Don Bosco en als de Stille Kracht op tv kwam, zat het hele tv kamertje bomvol. Niet omdat de film nou zo spannend en interessant was. Dat was hij wel, maar niet voor de meeste jongens die kwamen kijken, want voor hen ging het om de erotische scenes tussen Willem Nijholt en Pleuni Touw. Van deze dame kregen we zomaar midden in de film op een doordeweekse dag, een ruime blik op haar riante borsten toen ze haar badjas opende voor Willem Nijholt. Vanaf dat moment zat de tv kamer wekelijks vol in afwachting van wellicht nog meer van dat soort momenten.
Die kwamen er niet.

Jaren later zag ik hem in ‘Willem van Oranje’ waarbij hij de rol van de Spaanse Hertog Alva uitstekend vertolkte.

Ook heb ik hem mogen bewonderen in de musical ‘Een kannibaal als jij en ik’ van Neerlands Hoop in Bange Dagen. Meesterlijk hoe hij de quizmaster neerzet, geniaal kwa stem- en taalgebruik. Klasse.

Maar hij was zoveel meer, speelde in films en musicals, schreef boeken en was een prettige verschijning als hij weer eens op tv verscheen.
De laatste keer dat ik hem zag was bij de dodenherdenking in 1984 op de Dam in Amsterdam. Hij liep met halflang haar, nodig voor zijn historische rol in Willem van Oranje, naar de Dam om daar een speech te geven, die ook alweer geniaal was.
Een groot kunstenaar is niet meer onder ons….