Nederlands leraar

Zandvoort aan Zee
Zonnig, het lijkt wel lente en het is pas 24 Februari. Lekker weer vandaag voor een strandwandeling. Even lekker uitwaaien. Een goed gevoel in je hoofd.

Een uurtje of twee lopen, even iets drinken op een terrasje en een gebakken visje eten bij een viskar.

Toen ik studeerde nam ik vaak een boek dat ik moest lezen mee, ik kan op het strand namelijk heel lekker lezen (ligbed onder een parasolletje).

Ik leende ook geluidscassettes (die bestonden toen nog)

bij de bibliotheek van het Maison Descartes, zoals bijvoorbeeld het onvergetelijke theaterstuk ‘Fourberies de Scapin’ van Molière.

Ik las dan het boek eerst in het Nederlands, zodat ik alles goed begreep. Dan nam ik het Franse boek mee naar het strand en mijn walkman met de tekst. Terwijl ik luisterde naar de Franse woorden las ik mee met de tekst. Op tentamens kon ik me inhoud van zo’n boek altijd nog goed herinneren.

Vroeger, toen auto’s nog betaalbaar waren, ging ik met mijn vrienden altijd naar Bloemendaal aan Zee, een paar kilometer verder en een typisch auto strand.
Zomers bleven we s’ nachts vaak slapen op het strand. S ’avonds bij een kampvuur met akoestische gitaar liedjes van Simon & Garfunkel en Bob Dylan zingen en veel rode wijn drinken. Dronken in slaap vallen met het geruis van de zee op de achtergrond. Wakker worden met je (oude of nieuwe) vriendin in je armen. Mooie tijden.

Bovendien had je daar trampolines, een bron van vermaak.

Zandvoort is meer een treinstrand. Een klein half uurtje van Sloterdijk, dat een kwartiertje van mij vandaan is. Kortom, binnen een uur ben ik op het strand. Dus als ik niet hoef te werken en het s’ochtends een mooie dag beloofd te gaan worden, twijfel ik niet lang. Beetje zonnecrème, flesje water en een goed boek in een tas en voor ik het weet ben ik onderweg.