Zonder iets.
10-09-2012
Prachtige dag gisteren, een van de laatste echt zonnige dagen, dus naar Zandvoort aan zee. S’middags, uur of twee, ik lig relaxed een boek te lezen op een ligbed onder een parasol.
Ineens, naast mij, harde house uit een ghetto-blaster. ‘I’ve got the Power’ in de remix, twee keer zo snel.
Het leek of er zich een film voor me afspeelde. Naast mij hebben zich drie meisjes en jongens van een jaar of achttien geïnstalleerd. Een koelbox gaat open, flessen gekoelde rosé voor de meisjes en bier voor de jongens. Een jongen haalt grote voorgedraaide joints tevoorschijn.
Ik moet lachen, wetend dat het gezelschap na een uur hoogstwaarschijnlijk voor pampus zou liggen; te hard uit hun bol gegaan in de hete zon. Maar voorlopig was daar nog geen sprake van, er werd gedanst en gelachen. Steeds uitbundiger. Na een half uur blijft het eerste meisje liggen, na drie kwartier de andere twee, stomdronken en stoned. Na een uur liggen de jongens ook hun roes uit te slapen.
Te weinig power. De roes was sterker.
Wat was ik blij dat ik het gehad had, dat alles tegelijk en veel te veel. En dan die hoofdpijn erbij als straf. Ik keek naar de jeugd naast me, een uur geleden nog met veel bravoure springend en dansend, nu slapend als een stel hulpeloze bejaarden.
Ik voelde me ineens verbazingwekkend goed, zonder iets.
