Prettige route, die N201! Vanaf Hilversum

naar Uithoorn rijd je in 40 minuten door een betoverend Hollands landschap. Links de Loosdrechtse plassen, rechts jachthavens. En zo gaat dat een tiental kilometer door, ondertussen verbaas je je over het typisch Hollandse landschap om je heen. Alsmaar rechtdoor, hier en daar een rotonde of een stoplicht. Ontdekt dankzij mijn tomtom en mijn nieuwe klasje in Hilversum.

Daar ben ik tot half vijf s’ middags. Dan stap ik in mijn rode Fiatje Seizento en rijd de prachtige N201 door naar Uithoorn, waar ik linksaf sla naar De Kwakel. Om precies half zes begin ik dan de twee uur durende Nederlandse les aan de Poolse Paprika-plukkers.

.

Mijn Thaise vrouw werkt al 6 jaar als kok in Thaise restaurants in Amsterdam en omgeving.  Vorig jaar zijn we getrouwd. Haar verblijfsvergunning moet elk jaar verlengd worden. Haar verblijfsdoel is ‘Werk in loondienst’ en het leek me, na ons huwelijk, verstandig om garant voor haar te staan.

Haar verblijfsdoel moet dan gewijzigd worden in ‘Verblijf bij familie of echtgenoot’.

Helaas is dit niet zo eenvoudig als het lijkt. Als ZZP-er moet ik minimaal per maand 1684 Euro Bruto verdienen. Dat moet aangetoond worden door de inkomsten van de laatste anderhalf jaar, het lopende boekjaar en een prognose van de komende 6 maanden. Waarschijnlijk haal ik het net niet, soms verdien ik een beetje meer, soms een beetje minder. Aanvankelijk dacht ik dat we samen met onze loonstrookjes kunnen aantonen dat we genoeg verdienen. We werken immers beiden full-time, wat ook nodig is om de maandelijkse huur van 1200 Euro te betalen.

Dat we getrouwd zijn en  elkaar nodig hebben om de maandelijkse huur te kunnen voldoen, is ‘niet relevant’ aldus de IND.

Haar werkgever moet garant voor haar staan, hij moet haar maandelijkse verdiensten, minimaal 1500 Euro Bruto, aantonen door middel van een arbeidsverdrag.

Vroeger kreeg je automatisch een verblijfsvergunning als je 5 jaar in Nederland woonde, tegenwoordig is zijn je verdiensten of die van je familie of echtgenoot doorslaggevend, zelfs het feit dat je getrouwd bent is niet genoeg.

Helena was terug uit Ghana, waar ze een feestje voor haar 95-jarige moeder heeft gevierd. Een nieuw kapsel, mooi gevlecht en opgestoken. 6 weken was ze naar Ghana geweest en er wordt goed voor haar moeder gezorgd door buren, vrienden, neefjes en nichtjes. Vaak bezoek, altijd gezelligheid. Fijn te horen dat mensen ook op een prettige manier oud kunnen worden. Maar na anderhalf uur kwam ze erachter dat haar dochter van 10, die vandaag jarig is, haar trakteersels was vergeten. Ze zou snoepjes uit Ghana, snoepjes zonder suiker en toch lekker, uit gaan delen in de klas.

Dus stopten we er om kwart over 11 mee,  ik moest naar Hilversum. Via Duivendrecht, niet zover van metro Ganzenhoef. Om kwart voor 12 ging er een stoptrein, maar het leek me beter om de Intercity te nemen, ging sneller. Had ik maar beter gekeken waar de trein naar Leeuwarden overal stopte, want deze ging niet zoals ik dacht via Amersfoort, maar naar Almere. Terug naar Weesp, waar de eerstvolgende trein pas om kwart voor 1 naar Hilversum ging. Kortom, om 1 uur kwam ik aan en haalde haastig mijn fiets uit de fietsenstalling en fietste zo som tien over 1 kwam ik aan. Tien minuten te laat, niet mijn gewoonte. Goede les gehad met Hilal uit Syrie, Yu uit China en Martine uit Rusland. Alles even herhaald, zodat het gaat zitten. Jezelf voorstellen, alfabet, naam spellen, werkwoorden hebben en zijn. Telefoonnummers, adresgegevens. Wie, wat, waar en hoe. Nationaliteit, ik ben Nederlander etc.  Maar ook even regen; koud, nat, donker. Tegenover zon; warm, droog, licht. Op de computer lukte alles prima vandaag, alles werkte.

Om 17 uur de trein naar Amsterdam, waar ik al een mailtje gestuurd had dat ik een half uurtje later kwam, maar ik was er om 17.35. De les vanavond ging wel lekker, het ging over de weg vinden en het openbaar vervooer.

Hoe kom ik op het Rembrandtsplein? De deur uit links, dan meteen rechts, daarna de tweede straat rechts, dat is de Singel. De bloemenmarkt helemaal uitlopen, het Muntplein oversteken en dan rechtdoor, dan kom je vanzelf op het Rembrandtsplein.

Ook het Leidseplein op deze manier laten uitleggen; leuke oefening. Daarna aan de hand van beelden laten vertellen wat je ziet. Dit keer Haven Rotterdam, Marken, Parachutespringen op Texel, Kitesurfen bij Zandvoort, Crossfietsen in de Grebbelinie, Skotsje zeilen bij Sneek en schaatsen in Friesland en op de Amsterdamse Prinsengracht.

Tevreden nam ik lijn 1 naar de Lelylaan, dan met de metro 1 station naar de Heemstedestraat, waar ik mijn fiets vanochtend had neergezet. Vandaar reed ik nog vijf minuten naar huis.

Het regent, het zegent, de pannetjes worden nat

Daar kwamen twee soldaatjes an
Die vielen op hun gat

Het regent, het zegent
De pannetjes worden nat
Daar kwamen twee boerinnetjes
Die vielen op hun kinnetjes

Het regent, het zegent
De pannetjes worden nat

Zong mijn moeder altijd als het regende toen ik nog een klein jongetje was.

De achtste maand van het jaar is genoemd naar keizer Augustus (letterlijk ‘de verhevene’), de eerste keizer van het Romeinse Rijk. Hij leefde van 63 voor Christus tot 19 na Christus. In de bijbel wordt hij genoemd in hetkerstverhaal in Lucas 2. Daat staat dat hij het bevel gaf om het hele rijk te laten inschrijven. Caesar Augustus was de achterneef en voornaamste erfgenaam van Gaius Iulius Ceasar (100 – 44 voor Christus, de maand juli is naar hem genoemd).

Augustus won de machtsstrijd die volgde op de moord op Caesar op 15 maart van het jaar 44 voor Christus. In het jaar 31 voor Christus was hij de enige die levend uit deze strijd kwam. Hij verkreeg de macht over Rome door  steeds meer verschillende bevoegdheden van republikeinse magistraten naar zich toe te trekken.

De Romeinse kalender kende oorspronkelijk maar tien maanden, en begon het jaar in maart. Na de laatste maand van het jaar (december) volgde een naamloze winterperiode. In de zevende eeuw kregen deze twee maanden de namen januari en februari. De maand die wij nu augustus noemen, was de zesde maand van het jaar en werd daarom sectilis/sextilis (zesde maand) genoemd. Keizer Augustus behaalde zijn belangrijkste overwinningen in die maand. In het jaar 8 voor Christus stemde Augustus ermee in om de zesde maand van het jaar augustus te noemen. Later werd januari de eerste maand van het jaar. Het Nederlandse woord oogst is afgeleid van augustus, want van oudsher wordt het graan in de lage landen geoogst in augustus. Augustus staat dan ook bekend als oogstmaand.

De oogstmaand heet augustus ook,
Het graan moet op de vlonder.
De zon schijnt als een hete pook,
Maar soms is er gedonder.

Augustus, augustus,
Je geeft een warme zomerkus,
Uit hoge blauwe luchten,
En sappige zomervruchten.

Natuurlijk is het niet altijd mooi weer in augustus.

Augustus was verre van prachtig.
Veel regen, erg somber, herfstachtig.
Wanneer u zo kwijnt,
dan maakt, naar het schijnt,
lichttherapie minder neerslagtig.

Yasmine Haif. Werkzaam bij het Nationaal Cyber Security Center van het Ministerie van Veiligheid en Justitie, omdat ze aan drie criteria voldoet; ze is allochtoon, vrouw en PvdA.  Mevrouw vindt dat de ISIS niks met de Islam te maken heeft,  het is een zionistisch complot van zionisten die bewust de Islam zwart willen maken. Dat had ze gelezen uit bronnen op het internet, welke bronnen kon ze niet zeggen.

Mevrouw Haif werd vervolgens geinterviewd bij omroep BNN-Vara en trok niets van haar woorden in.

Justitie heeft een probleem, blijkbaar liet Opsteltens ministerie deze totaal gehersenspoelde moslima gewoon aan de slag gaan bij de Nationaal coördinator Terrorismebestijding en Veiligheid.

Maar gelukkig, Bronnen vinnen de Vara en BNN hebben beloofd dat Yasmina naar  het Isisfront op reportage mag gaan. Daar kan ze de strijders zelf vragen; Zeg vertel eens, jullie zijn toch eigenlijk geen islamieten? Jullie zijn toch Zionisten?

Ik ben benieuwd wat de strijders zullen zeggen en vooral wat ze zullen doen. Misschien willen de strijders dat even twitteren.

(Uit; column van Theodor Holman, Het Parool Donderdag 12 Augustus)

Allen, die hier verzameld zijn,

de levenden, de doden,

de handbreed, die ons scheidt, is klein,

wij zijn tesamen ontboden voor het gericht…

gedenk de liefste, die hier ligt,

de broeder, vrind of vader,

maar gun Uw ogen wijder zicht,

aanzie het land en alle mens tegader,

hoor dit bericht:

Wij staan tesaam voor het gericht

voor goed of kwaad te kiezen,

een volk dat voor tirannen zwicht,

zal meer dan lijf en goed verliezen,

dan dooft het licht.

(Hendrik Mattheus van Randwijk, 1906-1966,

Dichter, prozaschrijver, verzetsheld, journalist)

Zat ik vanavond aan een groepje ex-pats van 9 personen (Fransen, Sloween, Poolse, Quatar, Spanje) met de kaart van Nederland erbij om uitleg te geven over onze eilanden, vraagt George uit Georgië aan mij; Welke is Texel? Dat kende hij namelijk en wist te vertellen dat Georgiërs daar het eind van de oorlog in opstand waren gekomen tegen de Duitsers. O ja, daar had ik wel eens vaag iets over gehoord. Zelfs had ik op texel een monument ervan gezien. Nooit geweten hoe nou precies de vork in de steel zat. Een mooie aanleiding om eens even te googelen, met het volgende resultaat. Weet ik weer precies hoe het ook al weer zat…kan ik er met George volgende week over praten. Interessant verhaal trouwens;

Opstand van de Georgiërs

De opstand van de Georgiërs (Georgisch: ტექსელის აჯანყება), ook wel Russenoorlog genoemd, was een opstand van Georgische militairen van de Wehrmacht die door het Duitse Rijk waren gelegerd op het bezette Nederlandse eiland Texel, gericht tegen de Duitsers. De opstand begon in de nacht van 5 op 6 april 1945 en eindigde pas op 20 mei 1945, meer dan twee weken na het einde van de Tweede Wereldoorlog in Nederland, toen het Canadese leger op Texel aankwam.

Onder de Georgische opstandelingen, de Duitse militairen en de Texelse burgerbevolking vielen in totaal ten minste 1000 doden.

Inhoud

• 1 De opstand
• 2 Europa’s laatste slagveld
• 3 Executies
• 4 Herdenking
• 5 Verfilming
• 6 Externe links

De opstand

Texel

Op 6 februari 1945 werd op Texel het 822e Georgische Bataljon Koningin Tamara gelegerd, bestaande uit 800 vrijwillige Georgiërs en 400 Duitse militairen. Hun commandant was Klaus Breitner. Het 822e Georgische vrijwilligersbataljon was een van de bataljons uit het Duitse zogenaamdeOstlegion-programma. Deze bataljons werden voor een deel samengesteld uit Sovjet-krijgsgevangenen die vaak onder erbarmelijke omstandigheden in krijgsgevangenenkampen moesten leven. Sommige gevangenen stierven door kou, ondervoeding en heersende epidemieën. Om aan deze omstandigheden te ontkomen kozen velen min of meer noodgedwongen voor een plaats in het Ostlegion. Anderen namen wel degelijk vrijwillig dienst in het Duitse leger in de hoop het communisme in hun vaderland te kunnen verslaan of verdrijven. Door de Sovjets werden al deze militairen, vrijwilligers of niet, zonder uitzondering als landverraders beschouwd. Via Frankrijk en 17 maanden verblijf inZandvoort werden zij op 6 februari 1945 gelegerd op Texel.

Op donderdag 5 april gaf bataljonscommandant majoor Klaus Breitner aan de Georgische vrijwilligerscommandant, voormalige Sovjetkapitein,Schalwa Loladse opdracht om zich met zijn bataljon gereed te maken om de volgende dag om 07:00 uur te vertrekken. De Georgische pro-Duitse vrijwillige troepen zouden – tezamen met Duitse soldaten en Nederlandse en Vlaamse vrijwilligers van Waffen-SS enSicherheitsdienst – worden ingezet tegen de westelijke geallieerden in Oost-Nederland (tegen onder andere het 1ste Poolse Pantserdivisie,Eerste Canadese leger, 2e Britse Leger). Wilden de Georgiërs zich nog rehabiliteren voor het feit dat ze in Duitse dienst waren getreden, dan moest dat snel en voor de definitieve Duitse nederlaag gebeuren, aangezien de geallieerden al voor Berlijn en Bremen lagen, en het einde van de oorlog een kwestie van dagen zou zijn.

Op 6 april 1945 om 01:00 uur ’s nachts precies, kwamen de Georgiërs tegen de Duitsers in opstand. Het begon op Texel bij Den Burg. Zij noemden deze operatie de Dag der Geboorte. Veel Georgiërs hadden een Duitser uit het bataljon toegewezen gekregen die gedood moest worden. In totaal werden die vroege morgen 450 Duitsers, voornamelijk bevelvoerende officieren, vermoord. Daaraan kwam geen kogel te pas; de meeste Duitse officieren en soldaten werden met messen en bajonetten in hun slaap vermoord.

Aanvankelijk verliep de opstand gesmeerd, maar pogingen van de Georgiërs om de twee Duitse batterijen in het zuiden van Texel te veroveren mislukten. Majoor Klaus Breitner had kans gezien de zuidelijke batterij te bereiken waar hij alarm sloeg. Hierdoor was men op het vaste land in een vroeg stadium op de hoogte van de opstand. Hoewel het Duitse leger al in een staat van ontbinding verkeerde, kwam snel een tegenoffensief op gang. Dezelfde dag werden door de veerboot Voorwaarts ongeveer 600 Duitse soldaten met zware mitrailleurs, mortieren, tanks en enkele stukken geschut via de Mok aangevoerd om de opstand neer te slaan. Zij stonden onder leiding van majoor Erich Neumann. Dezelfde veerboot heeft later vele honderden zwaargewonden afgevoerd naar het vaste land naar veldlazaretten. Vanaf 15:30 uur werd een gelijktijdige beschieting op Den Burg uitgevoerd door de noordelijke batterij, de zuidelijke batterij, het Duitse geschut van de Mok, geschut van Fort Erfprins (Den Helder), en geschut op Vlieland. In deze twintig minuten durende beschieting werden op Den Burg 1800 granaten afgevuurd. Op 7 april werden nog eens 200 Duitsers op de Mok afgezet.

Europa’s laatste slagveld

Vuurtoren bij De Cocksdorp

Bij de gevechten die wekenlang duurden verloren de Georgiërs steeds meer terrein. Het laatst werd er gevochten rond de vuurtoren bij De Cocksdorp. Nadat de opstand was neergeslagen kamden de Duitsers het hele eiland uit, op zoek naar overgebleven tegenstanders. Enkele honderden van hen konden zich verbergen met hulp uit de Texelse Nederlandse bevolking en zouden de razzia’s overleven. Terwijl het Duitse opperbevel voor het bezette Nederland zich al op 5 mei in Hotel De Wereld in Wageningen en later op het geallieerd hoofdkwartier tweevoudig onvoorwaardelijk had overgegeven, duurde de oorlog voor Texel nog tot 20 mei. Toen kwamen de eerste Canadese militairen op Texel aan om wat weleens ‘Europa’s laatste slagveld’ wordt genoemd te bevrijden.

De opstand der Georgiërs heeft het leven gekost aan 120 Texelaars, 565+ Georgiërs, en ongeveer 812 Duitsers. Met name het aantal gewonde en gesneuvelde Duitsers is onduidelijk; schattingen variëren van 420 tot 2347. Ook de materiële schade was groot, tientallen Texelse boerderijen gingen in vlammen op, met name in de Eierlandse polder.

Executies Omdat de Texelse bevolking uitbundig maar voorbarig de Bevrijding had gevierd, werden reeds op 6 april lukraak 14 willekeurige Texelaars opgepakt en afgevoerd naar “de Mok”. De chauffeur van de wagen waarin de 14 Texelaars werden afgevoerd reed niet snel, waardoor vier van de veertien Texelaars wisten te ontsnappen. De tien overgebleven personen zijn door de Duitsers diezelfde middag op “de Mok” gefusilleerd, zonder vorm van proces. De slachtoffers waren: boekhandelaar Joh. M. Duinker; de gebroeders Andries en Herman Pen van Hotel de Oranjeboom; schoenmaker Jan Witte; de gepensioneerde ambtenaar en oud-atleet Piet Ruimers; de kantoorbedienden Gerrit Broekman en Jos. Oremus; monteur Cornelis Witte; boerenknecht Michiel Keijzer; en zijn broer de metselaar Willem Keijzer. In de dagen erna zijn door de Duitsers ook zeventig gevangengenomen Georgiërs geëxecuteerd. De stoffelijke overschotten van de geëxecuteerde Texelaars en Georgiërs vond men pas op 22 mei in een massagraf op het strand. De zeventig Georgiërs zijn samen met andere op Texel gesneuvelde of terechtgestelde landgenoten herbegraven op de Sovjetbegraafplaats Loladse op de Hoge berg tussen Den Burg en Oudeschild.

De 228 overlevende Georgiërs zijn op 17 juni 1945 teruggegaan naar de Sovjet-Unie, gekleed in geallieerde uniformen. Ze kregen aanbevelingsbrieven mee van het Nederlands verzet en van de Canadese legerleiding. Ze werden toch gestraft vanwege het dienst doen in het vijandelijk leger. Velen van hen werden – ondanks hun late verzetsdaden – een aantal jaren naar Sovjet-werkkampen gestuurd, een kleiner aantal werd het toegestaan ​​om direct naar huis terug te keren. Een rehabilitatie van de overlevenden vond plaats in de Georgische SSR in 1956 in het kielzog van de Destalinisatie.

In 1972 hebben de aansprakelijke Duitse officieren nog terechtgestaan voor het ‘Landesgericht’ in Oldenburg. Voor de ten laste gelegde moord werden zij vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs, de executies werden als toegestaan onder oorlogsrecht niet vervolgd door West-Duitsland. De hoofdverdachte, Inselcommandant Erich Neumann, overleed in 1976 in West-Duitsland.

Herdenking

In Nederland heeft de geschiedenis minder aandacht gekregen dan het aantal slachtoffers zou doen vermoeden. Nog altijd echter komt elk jaar een aantal Georgiërs naar Texel om de opstand te herdenken. Zij bestrooien de graven met wat aarde uit hun vaderland.

De overlevenden van de opstand van de Georgiërs hebben een koperen “Levensboom” geschonken (naar ontwerp van Georgi Otchiauri, Tia Draparidze en Zurab Sakvarelidze) die op 4 mei 1975 werd onthuld, met de tekst “Aan onze omgekomen Nederlandse broeders en zusters. USSR – Georgië”. Dit monument is geplaatst op de algemene begraafplaats Den Burg.

Op 5 mei 2005, 60 jaar na dato, woonden de Georgische president Saakasjvili, zijn Nederlandse echtgenote Sandra Roelofs en de Georgisch-Orthodoxe patriarch Ilia II de herdenking bij.

In het Luchtvaart & Oorlogsmuseum Texel is een deel van de ruimte gereserveerd voor een permanente tentoonstelling over de opstand. Er zijn enkele tientallen boeken en documentaires over de gebeurtenissen verschenen, waaronder een aantal ooggetuigenverslagen en verhalen van kinderen en van betrokken militairen (zowel Duitsers als Georgiërs).

Even bijkomen vandaag, gisteren voor het eerst Body Pump gedaan en ja, dat hakt er wel in. Na afloop dorstig met een oude vriend op het zonnige terrasje van L’Affiche, alwaar bleek dat het bij het betalen het er ook aardig inhakte; 32,50 Euro voor 7 Texels bier en een schaaltje chips met 2 zelfgemaakte dipsausjes. Lekker was het wel!

Daarna nog even bij Pizzeria Padrone een Noodles Tonno verorberd met, jawel, alweer een biertje. Dat had ik wel verdiend vond ik. Maar nu even rustig aan en geen gekke dingen doen. Vanmiddag gaat het regenen dus vandaag blijf ik lekker thuis en ga mijn administratie bijwerken en mijn lessen voorbereiden.

Tot slot hier een uitleg over Body Pump. Zeer aan te bevelen, je voelt eigenlijk pas hoe slap je bent. Tegelijkertijd voel je je een stuk sterker dan ervoor.

Body Pump –

Je wilt afvallen of je spieren verstevigen én snel resultaat zien. Als je jezelf hierin herkent en nog een sport zoekt, moet je wellicht body pump eens overwegen.

Body pump is een vorm van aerobics waarbij je op muziek alle spieren onder handen neemt met behulp van gewichten en halters. De nadruk ligt op krachttraining. Bij krachttraining zet je vetten om in spieren, doe je aan spierversterking en raak je overtollige pondjes kwijt. Omdat bij body pump het verbranden van energie het belangrijkst is, wordt deze workout ook wel ‘the fastest way to get in shape’ genoemd.

Energieverbranding

De kracht van body pump zit zoals gezegd in energieverbranding. Maar dat niet alleen. De training bestaat uit een vast programma van 60 minuten. Juist die herhaling zorgt ervoor dat alle spiergroepen even vaak getraind worden.

Na de warming-up komen in acht stappen alle grote en kleine spieren aan de beurt. Van billen tot schouders, van de borst- tot de bovenbeenspieren, bij body pump wordt geen spier overgeslagen. De instructeur staat hierbij voor de groep en doet de oefeningen voor.

Ook legt hij of zij uit welke spieren er in elke stap worden getraind en wat je mogelijk zult voelen wanneer je deze spieren traint. Zo weten de sporters, ervaren en onervaren, wat hen te wachten staat.

Muziek

Om het leuk te houden, wordt er gesport op motiverende muziek. Dat betekent echter niet dat er danspasjes aan te pas komen. Vandaar dat body pump ook geschikt is als je slecht bent in de maat houden.

Er is overigens wel wat bijzonders aan de hand met de muziek: elke stap van de training gaat gepaard met zijn eigen liedje. Deze combinatie blijft drie maanden lang onveranderd.

Saai? Volgens de instructeurs niet. Juist de bekendheid met de muziek maakt dat je lekker traint. Het schijnt dat sporters na verloop van tijd zelfs gaan meezingen met de oefeningen!

Laagdrempelig

Body pump is een toegankelijke sport. Iedereen boven de 12 jaar kan meedoen. Dat komt onder andere doordat body pump wordt gegeven door professionele instructeurs. De nadruk ligt op individuele vooruitgang. Kun je niet goed overweg met een gewicht van 7,5 kilo? Geen paniek, dan neem je de volgende keer gewoon een gewicht van 5 kilo.

Heerlijk die regen. Echt, ik vind het prettig dat het weer eens regent. Na al dat benauwde weer van de laatste tijd. Ik vond het dan ook, op een dag als vandaag, een goed idee iets aan mijn lichamelijke conditie te doen. Op fitness club Sportcity ga ik wat roeien, lopen, gewichtsheffen en last but not least; buikspieroefeningen. Het is een groepsles waar je elk uur aan mee kan doen.

Het kwartiertje buikspieroefeningen is heel effectief om jezelf te laten zien hoe slap je eigenlijk bent als je niet regelmatig sport. Het is behoorlijk afzien; zweten en je spieren laten werken; bijvoorbeeld door op je handen en voeten te steunen en je lichaam als een plank boven de grond te houden.

Of op je rug gaan liggen en je benen in 90 graden. Dan duwen met je handen tegen je knieën. Daarna fietsen in de lucht en met je handen achter je hoofd en dan met je ellebogen naar je knieën toebuigen.

En nog wat van dat soort oefeningen, een kwartier lang. Daarna de beloning; rekken en strekken van je spieren. Dat voelt goed, je voelt je herboren. Buikspieroefeningen en fitness zijn een oppepper van jewelste die ik iedereen kan aanbevelen die niet met een onderuitgezakt bierbuikje oud wil worden. Ik voel me een stuk beter altijd als ik gesport heb. En altijd denk ik ‘dit moet ik vaker doen’. Voorlopig doe ik dit al een aantal jaren gemiddeld zo’n twee keer per week.

We hebben het drukker dan ooit, voelen ons opgejaagd en slapen steeds minder dan vorige generaties. De helft van alle werknemers klaagt nu al over te veel stress, terwijl de overheid van ons verwacht dat we er nog een schepje bovenop doen.

Gaan we in reactie daarop nog harder rennen en nog driftiger multitasken? Of proberen we in plaats daarvan al die overbodige ballast kwijt te raken en eindelijk tot rust te komen? Gelukkig  realiseren steeds meer mensen zich dat het roer in hun leven om moet. Vrije tijd blijkt de ultieme luxe.

Aldus de achteromslag van het boek Het Nieuwe Nietsdoen van Gerhard Hormann.

Nietsdoen betekent in elk geval dat  je niet – zoals de overheid – alles wilt sturen en controleren. De kunst van het nietsdoen staat of valt met het vermogen om los te laten. Je moet leren keuzes te maken en accepteren dat niet alles even perfect hoeft te zijn.

Hormann citeert uit een ander boek van Katie Rolphe – ‘Lof van het rommelige leven’, waarin ze pleit voor

‘een dagelijks bestaan dat aan veel minder hoge eisen hoeft te voldoen, maar veel bevredigender is. Je hoeft geen genoegen te nemen met minder, maar je kunt wel eerder tevreden zijn en toch overal het maximale uit proberen te halen. Nietsdoen is dan gewoon je niet schuldig voelen als je een middag aan het lummelen bent met een glas rode wijn in je hand. Je kunt perfect gelukkig zijn zonder dat alles perfect is geregeld. Geef je leven een zeven en geef jezelf de kans om te genieten van die zeldzame momenten waarop alles opeens op rolletjes loopt’.