De zon scheen op de grote markt, mooie stad toch dat Haarlem. Op koopavonden in Amsterdam is het altijd druk, hier was het lekker rustig. Makkelijk parkeren en gelukkig geen vervelende parkeercontrole zoals in Amsterdam. Het voorjaarszonnetje scheen, dus even een terrasje pakken.
Mooie smalle winkelstraatjes, leuke kleine restaurantjes. We brachten een bezoek aan het thaise restaurant Erawan. In een beoordeling op internet las ik dat mensen dit het meest authentieke thaise restaurant vonden dat ze kenden. Ik heb al heel wat thaise restaurants uitgeprobeerd, maar het eten was geweldig, de inrichting en bediening smaakvol en vriendelijk.
De naam ‘Erawan’ verwijst naar de 4-hoofdige Boeddha, Phra Phrom (brenger van goed nieuws).
In het Hindoeïsme staat deze godheid voor een schepper van cultuur. En cultuur, écht Thaise, vindt u hier dan ook!
De gerechten zijn zo min mogelijk aangepast aan de Europese smaak. Om die authentieke smaak te waarborgen wordt alleen gebruik gemaakt van de echte Thaise kruiden en groenten.
Deze worden wekelijks uit Thailand geimporteerd en beoordeeld op versheid en kwaliteit. Vervolgens worden ze door onze Thaise koks bereid tot de overheerlijke menu’s waar Thailand bekend om is.
Is het verslag schrijven over de gebeurtenissen die je hebt meegemaakt. Dit is niet zo makkelijk als het lijkt. Vooral als het door mensen geschreven wordt die het Nederlands niet goed geleerd hebben. Natuurlijk valt hiertegen iets te doen. Niet dat ik als docent Nederlands er in een keer voor kan zorgen dat alles nu 100% correct geschreven gaat worden, wel kan ik goeie tips geven waarvan notitities gemaakt kunnen worden zodat men in ieder geval de meest voorkomende spellings- en grammaticafouten niet meer maakt.
Eerder dit jaar gaf ik les aan juffen van kleuterscholen in Amsterdam Zuid-Oost.
Vanmorgen heb ik les gegeven in rapportage- of verslag schrijven aan een groep veiligheidsmedewerkers in Amsterdam-Noord.
Daarbij is aandacht besteed aan
Adequaatheid/begrijpelijkheid – veel te lange zinnen maken verslagen vaak hopeloos ingewikkeld
Grammaticale correctheid – Bijv. uitgangen van werkwoorden met d of t ‘- een verslag schrijf je natuurlijk altijd in de verleden tijd.
Spelling – hoe de woorden te schrijven, lastige lange woorden die je aan elkaar schrijft zijn bijv. Veiligheidsmedewerker, probleemgeval of legitimatiebewijs
Samenhang – heeft de tekst samenhang, dus zijn de woorden, de zinnen relevant voor de tekst, er worden nogal eens wat bijzaken beschreven die voor de informatie niet relevant zijn
Woordgebruik – ‘toen vertelde zij’ ipv ‘toen zei zij’
‘Zo gauw als het kan’ ipv ‘zo snel mogelijk’
‘vroeg haar of mevrouw haar adres gegevens ook in de tas zit’ ipv
‘vroeg mevrouw of haar adresgegevens ook in haar tas zaten’
‘hier werd aan de voorzijden van de wijk vuurwerk afgestoken maar niet op ons’ – ipv
‘aan het begin van onze ronde door de wijk werd vuurwerk afgestoken’ – geen schokkend nieuws op oudjaarsdag valt het te verwachten. Maar beveiligingsmedewerkers hebben ook een observatiefunctie, dus dienen bestaande situaties te beschrijven.
‘uit eigen veiligheid zijn we maar teruggegaan’ – het woordje ‘maar’ versterkt hier het vertrek en geeft een nogal vernederende en desolate indruk, zo van ‘toen zijn we maar weggegaan’ (we hadden niets beters te doen, we gaven alle hoop op)
ipv
‘voor onze veiligheid zijn we vertrokken’
‘het is redelijk druk op straat vooral met jeugd dat vuurwerk afsteekt’- ipv
‘het is druk met jongeren die vuurwerk afstak’
‘In het winkelcentrum komt een mevrouw van ongeveer 65 jaar naar ons toe met de schrik in haar ogen’- ipv
‘Een angstige 65-jarige vrouw kwam naar ons toe’
Beschrijvingen zijn vaak ook niet duidelijk. Bijv.
‘het was een witkatoenen tas met lange schouderbanden met Egyptische opdruk’ ipv
‘een katoenen schoudertas’ is duidelijk, Egyptische opdruk niet. Was het een Piramide of een egyptische tekst? Dat wordt niet duidelijk uit de omschrijving ‘Egyptische opdruk’.
Kopen, kopen, kopen, het lijkt wel één groot winkelcentrum. Een drukte van jewelste. Ik was voor een eerste gesprek naar de stichting Vluchtelingenwerk onderweg naar een adres in Almere. Zo op googlemaps 10 minuten te lopen en makkelijk te vinden, die Passeerderspassage. Toch valt het in werkelijkheid vaak tegen, straten blijken soms andere namen te hebben of anders te lopen. Een paar keer aan een bejaarde Almeerder de weg gevraagd en die bleken het wel te weten, maar de een weet het beter dan de andere uit te leggen. Veel bejaarden en veel gekleurde mensen in de winkelstraten, dat viel wel op. Ik zei dit tegen een collega en die gaf te weten dat het vorig jaar echt slecht ging met het winkelcentrum. Totdat de Primark kwam. De Primark is een grote zaak met spotgoedkope kleding. Ik zag hetzelfde in Hoofddorp en Zaandam; de mensen zijn er gek op en het was erg druk. Door de Primark is het ook drukker geworden in de andere winkels eromheen. Mijn andere collega zei dat er in Amsterdam een mega grote Primark gaat komen op het Damrak. Waarop mijn eerste klasse assistente antwoordde;
Oh, dan wordt het weer rustiger in Almere, voor een dagje shoppen gaat men toch liever naar Amsterdam dan naar Almere.
Menig traantje werd weggepinkt en men was duidelijk ontroerd. De inburgeraars wilde ik een stukje Nederlandse cultuur laten genieten en had ik de tekst van het lied ‘kleine jongen’ van André Hazes uitgeprint en uitgedeeld. Eerst hebben we de tekst samen gelezen, daarna heeft ieder het nog eens alleen gelezen. Men mocht commentaar geven en vertellen waar het lied over ging.
Daarna heb ik het lied pas laten horen. Grote mensen zaten met vochtige ogen te luisteren naar onze nationale volkszanger. Na afloop kreeg ik te horen;
‘Mooi meester, heel mooi. Dank u, dank u wel voor de goeie les. Het was erg fijn’.
Kleine jongen
Je bent op deze wereld dus zal je moeten vechten net als ik
Ik kan het weten het leven is niet makkelijk er is tegenspoed op ieder ogenblik
Kleine jongen
Er zijn veel goede mensen maar slechte zijn er ook helaas t’ is waar
Je moet maar denken dat jij straks gaat beseffen dat eerlijk het langste duurt
Geloof me maar
Dit leven gaat voorbij er is zo weinig tijd dus leef want jij bent vrij
Maar doe het wel verstandig maak de mensen blij
Dan zul je echt gelukkig zijn
Want het leven is zo kort de dingen worden anders als je ouder wordt
Je speelt nu nog met blokken maar dat duurt niet lang
Het is jammer maar je blijft niet klein
Kleine jongen
Op school al zal je merken dat alles draait om cijfers en om macht
Zo is het leven dus leer wat je moet leren want dan ben jij degene die het laatste lacht
Kleine jongen
Als jij dan later groot bent dan is je vader er misschien niet meer
Vertel dan aan je eigen kinderen de wijze lessen van je ouwe heer
Dit leven gaat voorbij er is zo weinig tijd dus leef want jij bent vrij
Maar doe het wel verstandig maak de mensen blij
Dan zal je echt gelukkig zijn
Want het leven is zo kort de dingen worden anders als je ouder wordt
Je speelt nu nog met blokken maar dat duurt niet lang
Het is jammer maar je blijft niet klein.. kleine jongen
Als ik vroeger het woord ’spelt’ hoorde dacht ik aan eens ‘speld’; een haarspeld was iets voor meisjes. Laten we het eerst eens hebben over speld met een d.
Een speldje was een naald met een reclameplaatje erop. Die kreeg mijn vader altijd cadeau als we benzine gingen tanken bij de Caltex. Mijn broer was een speldjesverzamelaar, hij stak de speldjes in het speldjes album van Caltex. En altijd als mijn vader benzine moest tanken was het van;
‘gaan we naar de Caltex, dan krijg ik weer een paar speldjes’.
Slimme marketing van die Amerikanen. Zelfs als we er voor moesten omrijden, reed mijn vader naar de Caltex.
Maar daar wilde ik het niet over hebben. Zoals de titel van dit stukje al zegt; het draait hier om het woord spelt. Met een t wel te verstaan. Spelt dus;
Spelt is een van de oudste graansoorten en wordt ook wel oergraan genoemd. Spelt zit boordevol eiwitten, vitaminen en mineralen die langzaam door het lichaam worden opgenomen. Hierdoor heb je langer een gevuld gevoel en behoud je een gelijkmatige bloedsuikerspiegel. Bovendien is het licht verteerbaar en daardoor goed voor de darmen.
Pakkende tekst maar laat dat maar aan copywriters van het reclamebureau over. Het is hun vak om pakkende teksten te schrijven. Maar desalniettemin niettegenstaande het feit dat het hier een reclamefolder betreft die het product ‘spelt’ dient aan te prijzen om dusdanige manier dat men denkt; ‘nou, dat wil ik wel eens proberen’, moet ik toegeven dat ik zelf al een paar maanden speltbrood eet. Ik vind het namelijk gewoon erg lekker brood. Dat het duur is – 4 Euro 10 voor een brood – neem ik dan op de koop toe.
Een trend is het ook wel, bij veel bakkers zie je al borden buiten staan met het woord ‘Spelt’ erop.
Een andere trend is de bestseller ‘de voedselzandloper’ van Kris Verburgh. Die wil ons doen geloven dat brood helemaal niet goed is en ons dik maakt.
Ik had het er laatst met mijn bakker over. Die vond het grote onzin. Hij vroeg mij of ik vond dat ik zelf dik was. ‘nee, eigenlijk niet. Maar ik fiets elke dag en ik zwem elke week’. ‘Precies, zei de bakker. Als je maar genoeg beweegt is er niks aan de hand. Maar als je al veel zit en je eet dan ook nog veel, tsja dan wordt je dik’.
Het was weer Boekenweek, leuk reizen met de trein. In plaats van je kaartje even je boek laten zien.
Ik ben bezig met een heel goed boek; De cirkel van Dave Eggers.
De hoofdpersoon Mae Holland komt bij de Cirkel werken, het machtigste internetbedrijf ter wereld. De persoonlijke e-mails van de gebruikers, hun sociale media, betalingsverkeer en aan kopen zijn met elkaar verbonden door een universeel besturingsprogramma. Het resultaat is dat iedereen slechts één identiteit heeft. Een nieuw tijdperk van openheid en gemeenschapszin is aangebroken.
Een oude vriend van Mae moet weinig hebben van sociale media en maakt haar duidelijk dat ‘sociale media’ eigenlijk helemaal niet sociaal is;
‘Alles waar jij zo op ingaat is geroddel. Het zijn mensen die achterbaks over anderen praten. Dat vormt het gros van die sociale media, al die beoordelingen, al die reacties. Jullie tools hebben roddels, geruchten en vermoedens tot algemeen geldende mainstream communicatie verheven. En het is ook nog fucking stompzinnig’.
‘Het is niet zo dat ik niet sociaal ben. Ik ben sociaal zat. Maar de tools die jullie creëren, scheppen in feite onnatuurlijk doorgeschoten sociale behoeften. Niemand heeft zoveel contact nodig als jullie aanbieden. Daar wordt niemand beter van. Het heeft geen toegevoegde waarde. Het is net fastfood. Weet je hoe ze dat eten manipuleren? Met wetenschappelijke methoden bepalen ze precies hoeveel zout en vet erin moet om jou aan het eten te houden. Je hebt geen trek, je hebt dat eten niet nodig, het heeft geen voedingswaarde, maar toch blijf je die lege calorieën eten. Dát is wat jullie de mensen door hun strot douwen. Precies hetzelfde. Eindeloos veel lege calorieen, maar dan het digitaal-sociale equivalent. En jullie stemmen het zo af dat het net zo verslavend is’.
Gisterenavond was ik even aan het zwemmen in het Zuiderbad. Heerlijk, totdat er na acht uur ineens een oorverdovend lawaai uit de speakers schalde. Een zware bas en echo overheerste het geluid, zodat de stemmen en de muziek onverstaanbaar waren. Bovendien was het volume veel te hoog, het deed gewoon pijn aan mijn oren. Even naar de badmeester;
‘sorry, mag ik wat vragen? Wie komt er op het idee om die herrie zo hard te zetten? Ik heb de hele week gewerkt en kom hier om rustig te zwemmen en te relaxen en dan wordt ik geteisterd door deze nare hoofdpijnherrie. Ik heb niks tegen muziek, maar dit is gewoon onverstaanbaar, een zee van echo en bas’.
Ze schrok er een beetje van en belde meteen de hoofdbadmeester, de herrie werd al zachter gezet.
Het is een bekend verschijnsel; in supermarkten, kledingwinkels en restaurants wordt je vaak ongevraagd getrakteerd op wezenloze achtergrondmuziek per strekkende meter. ‘Achtergrondbehang’, zo noemden van Kooten en de Bie het op hun tweede Simpelpee;
De Bie vraagt aan de ober of de achtergrondmuziek misschien uitkan, waarop de ober zegt;
‘maar dit is James Last meneer!’
En De Bie als antwoord geeft;
‘James Last? James Overlast zult U bedoelen!’
Het was meer geluk dan wijsheid, maar sinds gisteren heb ik weer een autootje, een Fiat 600.
Een kadootje van mijn vrouw, haar vriendin wilde hem kwijt. Heel prettig. Hij ziet er niet bijzonder mooi uit, een Dinky Toy noemde ik zo’n autootje vroeger, maar hij rijdt. Dat was nodig ook, ik heb hem hard nodig om Nederlandse les te geven bij Power Grow in De Kwakel. Daar, in de kassen bij Aalsmeer, worden Paprika’s gekweekt en werken Polen die graag Nederlands willen leren.
Met het openbaar vervoer ben ik dan veel te lang onderweg, het bekende verschijnsel; de treinen rijden wel, maar de aansluiting op de bus is slecht. Dat betekent wachten en lopen en wachten, zodat ik voor een les van 2 uur in De Kwakel, een dorpje bij Kudelstaart, al snel een reistijd van 3 uur moet rekenen. Dat is natuurlijk niet rendabel meer. Vandaar dat het me goed uitkomt, dat Fiatje. Alweer zo’n jaar of 6 geleden dat ik een autootje had. Destijd de miskoop van mijn leven, die Renault Megane die ik van mijn Turkse collega had gekocht voor 2300 Euro. Ik heb er precies twee maanden in gereden. Daarvoor had ik een Citroen BX automatic voor 1000 Euro, waar ik toch nog een half jaar in heb gereden. Maar de beste auto die ik ooit had was ook de goedkoopste; een 2cv, de ‘Lelijk eend’. Voor 200 Gulden gekocht en twee jaar probleemloos mee gereden. OK, toen was de knalpijp eronderuit gevallen en is hij door de politie in beslag genomen, maar dat nam ik op de koop toe.
Een ander favoriet van mij was de onvergetelijke Peugeot 404, met van die mooie vleugels als achterlicht. 
Het was een automatic, die ik van mijn leraar Nederlands op de schildersvakopleiding in Veenendaal had gekocht voor 400 gulden. Zeker een jaar lang met veel plezier in gereden. 
Ik heb vele kappers meegemaakt in mijn leven. Men praatte met mij over het weer, voetbal, auto’s of vakanties. Dat waren meestal Nederlandse kappers. Mijn kapper van nu is een Christelijke Syriër en wist me vanmiddag te vertellen dat er op dit ogenblik meer Syriërs zijn in Libanon dan Libanezen. De prijzen zijn enorm gestegen en Syriërs worden ontslagen. Miljoenen Syriërs zijn op de vlucht. Toch is mijn kapper voor Assad; ondanks alles biedt Assad nog de beste bescherming tegen het Islamitisch fundamentalisme dat ook hier op de loer ligt. Assad beschermd de Christenen en andere minderheden in Syrië, zegt mijn kapper, die twee kapperszaken in Amsterdam-West.
Dat Assad voor de Syrische oppositie geen pardon neemt en hele stadsdelen zonder pardon plat bombardeert, neemt hij op de koop toe. Dat doen de fundamentalisten ook met de Christenen als ze aan de macht komen, aldus mijn kapper.
Ik veroordeel alle geweld. Maar de situatie in Syrie is veel ingewikkelder dan je denkt. Even googelen op bevolkingsgroepen in Syrie en je krijgt de volgende informatie;
Het land bestaat uit een groot aantal bevolkingsgroepen; Bedoeienen 1%, Soennitische moslims 70%
Christenen 15% (onderverdeeld in Grieks-orthodoxen/katholieken, Syrisch-orthodoxen/katholieken)
Alawieten 12%, Druzen 3%, Koerden en Armeniers
Op de site van Amnesty International vond ik de volgende informatie over syrische vluchtelingen;
Europese leiders zouden zich diep moeten schamen over het schamele aantal Syrische vluchtelingen dat in de Europese Unie wordt opgenomen. EU-lidstaten hebben toegezegd om twaalfduizend van de meest kwetsbare vluchtelingen toe te laten. Dat is slechts een half procent van de 2,3 miljoen mensen die gevlucht zijn voor het geweld in Syrië.
Cijfers uit het nieuwe rapport An international failure: The Syrian refugee crisis:
Tien EU-lidstaten laten een klein deel van de Syrische vluchtelingen op humanitaire gronden toe.
Achttien EU-lidstaten, waaronder het Verenigd Koninkrijk en Italië, weigeren Syrische vluchtelingen op te nemen.
Duitsland zegt toe om tienduizend vluchtelingen uit Syrië op te nemen.
De overige 27 EU-landen hebben in totaal aangeboden om 2.340 Syrische vluchtelingen toe te laten.
Frankrijk wil vijfhonderd vluchtelingen opnemen, Nederland biedt 250 plekken aan en Spanje 30.
Dertig jaar geleden kwam ik hier als student al zwemmen; het Zuiderbad. Het is niet groot en soms druk, maar wel sfeervol en de douches zijn ook goed. Dertig jaar geleden kon je je kleren nog gewoon in het badhokje laten hangen, inmiddels zijn er opbergkluisjes geïnstalleerd waar je met een code je kleren op kunt bergen. Er worden zwemlessen gegeven waardoor het soms wat krap is, waardoor je,als je op je rug zwemt, nog wel eens kunt botsen. Zo is het me eens overkomen dat ik met met hoofd tegen het hoofd van een andere rugzwemmer stootte, die de andere kant op zwom. Op je rug kun je niet voor je kijken maar wel naar de prachtige dakconstructie van het Zuiderbad, gebouwd in 1922, het geboortejaar van mijn vader.
Zwemmen is altijd al mijn favoriete sport geweest, op de lagere school woonden wij in Soest en ging ik, elke dag dat het mooi weer was, met vriendjes naar het Soester Natuurbad
en bleef daar dan de hele dag. Vooral het duikbad met de hoge duikplanken was een attractie voor ons. De eerste keer was het erg hoog, maar het wende al snel.
Buikpijn van het lachen krijg ik nog steeds als ik naar mr.Bean in het zwembad kijk.
Eerst durft hij niet van de hoge duikplank, wordt hij ervan af geduwd en verliest hij zijn zwembroek. Ook wordt hem verboden van het kinderglijbaantje in de vorm van een olifant af te glijden.
Al vroeg was ik lid van zwemclub de Duinkikkers.
Als vijfjarige begon ik met zwemles, dan stond ik om zeven uur s’ ochtends in het buitenbad van het Soester Natuurbad met een groepje kleuters naar de badmeester te kijken. Het water was ijskoud, de badmeester heel streng, maar ik knapte helemaal op van zwemmen en dat doe ik nog steeds.
